Henryk ja nie potępiam samego oglądania takich filmów i gdybym przyłapała na tym mojego męża to nie miałabym z tym większego problemu. Chodzi mi tylko o to, że tak samo jak w innych sferach życia...
rozwiń
Henryk ja nie potępiam samego oglądania takich filmów i gdybym przyłapała na tym mojego męża to nie miałabym z tym większego problemu. Chodzi mi tylko o to, że tak samo jak w innych sferach życia tak samo tutaj nie można pozwolić, by wirtualny świat zastąpił ten realny. Tak często jest łatwiej ale czy o to chodzi? żeby było łatwiej niż lepiej? Ja na Twoim miejscu załatwiłabym szybko sprawę z tą stulejką.Wiem, że to wiesz ale to ma ogromne znaczeńie bo wtedy jak rozumiem ńie czujesz bólu. Pogadaj z żoną! Nie mieści mi się w głowie, że ona o tym nie wie, przecież to najbliższa Ci osoba. To Twoje zadanie na ten weekend ;)
Tak tak - ja też Cię popieram w dużej mierze. Nawet zawsze sobie myślałam, że powinniśmy mieć tak: za młodu poszaleć, żeby się przekonać czego nam trzeba, co nas kręci. Potem pierwszy mąż, tak przed 30. potem dzieci i to jest ten etap mocno rodzinny, gdzie grzejemy ognisko domowe i mniej skupiamy się na sobie. Potem jak dzieci są już w miarę odchowane - zmiana partnera, z którym po latach poświęcenia dla rodziny, przeżywamy drugą młodość. Jesteśmy po 40. W ostatnim etapie przed "starością" i jeszcze chcemy się poczuć atrakcyjni, beztroscy, jak za młodych lat. Potem żyjemy sobie szczęśliwie i spokojnie aż przychodzi etap sanatoriów i wtedy... kolejny partner! Który spowoduje ponowne bicie serca u schyłku życia. U starszych ludzi miłość jak wiadomo potrafi zdziałać cuda dla zdrowotności - to już inna miłość, więcej czułości niż szaleńczego seksu ale skutek jak przy poprzednich "zakochaniach" ;)
To oczywiście napisałam w bardzo żartobliwym tonie, zdaję sobie sprawę, że z wielu powodów takie podejście byłoby absurdalne (zwłaszcza w kontekście posiadanych dzieci) ale tak napradę to wszystko kwestia mentalności, która jest z nami od pokoleń i nie pozwala spojrzeć poza ustalone ramy. I tak jest inaczej, bo więcej rozwodów, wolnych związków, rodzin patchworkowych ale wciąż w dużej mierze rozwody są raczej traktowane w kategorii porażki a nie odpowiedzialnej decyzji.
I z jednej strony wszystkie mądre głowy, wszystkie poradniki, amerykańscy naukowcy prześcigają się w udowadniańiu jaki miłość i zakochanie ma zbawienny wpływ na nasze życie a z drugiej strony wymagane jest żebyśmy to przeżywali tylko raz, góra dwa razy przez całe swoje życie. I gdzie tu sens! ;););)
A tak na poważnie - ja też miałam różne etapy w małżeństwie - jak każdy. Były już chwile naprawdę tragiczne, gdzie myślałam, że nie wyjdziemy z tego cało. Tylko zrozumiałam, że moja relacja z mężem jest zbudowana trochę inaczej. Przede wszystkim mój mąż mi bardzo imponuje. Nie jako samiec, pracownik, syn czy brat i nawet nie jako mąż czy ojciec, którym co trzeba przyznać jest wspaniałym, on mi imponuje jako człowiek.
Jako osobny byt a nie składowa mojej rodziny.
Imponuje mi brakiem płytkich cech, jak zawiść czy zazdrość, tym, że jest oczytany i ma szerokie horyzonty. Tym, że ma bardzo silny kręgosłup moralny i nigdy nie ulega wpływom. Ma oczywiście też całe stado wad! ale one są w ogólnym rozrachunku mniej ważne. I choć z natury jestem niemałą egoistką, to tak cenię mojego męża, że nawet gdyby za przeproszeniem i pukam w niemalowane ;) mu obcięło to ja i tak nie zmieniłabym stosunku do niego. Nie dlatego, że jestem taka szlachetna albo nie mam potrzeb tylko dlatego, że ja żeby kochać muszę przede wszystkim podziwiać. Muszę patrzeć i widzieć, że to co widzę bardzo mi się podoba. I nie chodzi o to, że nie jestem zdolna do zdrady - każdy jest! Myślę, że w takiej sytuacji radziłabym sobie sama a nawet jakbym poszła w bok, to byłaby czysta fizjologia - nie wiem czy to sprawiłoby mi frajdę, może chwilową. Wiem tylko, że sam seks choćby najlepszy nie byłby w stanie utrzymać mnie przy facecie i również jego brak, nie byłby w stanie mnie do niego zniechęcić. Ale to wiem dopiero teraz - po kilku dobrych latach małżeństwa i różnych przeżyciach. Kiedyś bym napisała autorce, że ma nie tracić czasu na oziębłego chłopa i wiać gdzie pieprz rośnie bo z tego nic nie będzie ;)
Jezu jak się rozpisałam! Sorry :)
zobacz wątek
