O możliwości usunięcia ciąży poinformował mnie już dr Chmielewski podczas rozmowy po otrzymaniu wyników testu podwójnego pappa. od razu wykluczyłam tę możliwość. Po raz kolejny poinformował mnie o...
rozwiń
O możliwości usunięcia ciąży poinformował mnie już dr Chmielewski podczas rozmowy po otrzymaniu wyników testu podwójnego pappa. od razu wykluczyłam tę możliwość. Po raz kolejny poinformował mnie o tej możliwości profesor Limon (genetyk) w momencie przekazywania wyników badań. Ja po raz kolejny powiedziałam stanowczo NIE! Jak można usunąć dziecko, które już czuć, które reaguje na mój dotyk i głos starszego braciszka. Decydując się na dziecko każda z nas chce począć zdrowego pięknego bobasa. Żadna z nas nie myśli wtedy o tym że przecież to dziecko może być chore. A to nie jest towar ze sklepu który można oddać na reklamację gdy ma jakieś wady albo wyrzucić do kosza gdy nam się nie podoba. To jest dziecko. Chce kochać i być kochane tak samo jak dzieci zdrowe. Może moje podejście jest dziecinne, starodawne...Nie wiem. Ale na pewno nie zdecydowalabym się na usunięcie dziecka z Zespołem Downa. Nie wiem co by było gdybym dowiedziała się o innych, znacznie poważniejszych wadach genetycznych dzieciątka. Nie chce nikogo oceniać ale warto czasami pomyśleć czy ważniejsze jest życie które się w nas rozwija czy nasze poczucie komfortu? A co do sensowności wykonywania amniopunkcji... myślę że jest to też ważne badanie jeśli chodzi o dalsze prowadzenie ciąży. Różne są przyczyny złych wyników PAPPA (m.in. niewydolność łożyska) i jeśli wyklucza się wadę genetyczną dziecka, na usg jest wszystko ok A mimo wszystko krew wskazuje na jakąś wadę to lekarze obserwują ciążę pod innym kątem, szukając przyczyn tych złych wyników. Poza tym, moi lekarze wiedząc teraz że córeczka ma ZD będą się uważniej przyglądać jej sercu i ogólnej rozwojowi. To badanie nie jest tylko po to by uspokoić rodziców lub dać zielone światło dla aborcji... Nie myślmy tylko o sobie.
Ja wciąż płacze. Ale nie dlatego że nie chce tego dziecka. Chce ją urodzić tak samo jak w dniu gdy dowiedziałam się że jestem w ciąży. Ale boję się koszmarnie tego co mnie czeka. Że nie będę mogła już poświęcać tyle uwagi starszemu synkowi...że on na tym też ucierpi choć będę robić wszystko aby nie czuł się odsunięty.
zobacz wątek
