jak długo (do jakiego wieku) dziecko na spacerze "ucieka"?

Mnie też to zastanawia ,bo synka "strony" są ciekawsze od moich :D
chociaż nie ucieka ,pilnuje się,ale zawsze chce iść w inną stronę jak ja .

do pełnoletności ;-)
a tak w ogóle to wydaje mi się, że to zależy od "egzemplarza"

do pełnoletności ;-)
Ha ha dobre

my mamy dwa problemy bo z zuzanna to jest różnie
czasem zdarza sie ze ja puszcze odwroce sie i juz jej nie ma :) ucieka lata gdzie popadnie i musze ja gonic :)
albo druga wersja ktora zdarza sie czesciej - mloda stoi jak kloda i nie chce sie ruszyc :) wiec trzeba ja nosic:)

No ja już planuję zakup szelek (brzydko określanych smyczą) bo zaczęło się to u mnie jak tylko młoda nauczyła się chodzić, i po waszych suwaczkach widzę ze jeszcze trochę potrwa...

chyba tak 1-2 lata to najgorszy okres , bywa , ze i 2,5 latek ma inne plany niż mama i idzie w przeciwną stronę ...
ja miałam patent z zagadywaniem i pokazywaniem czyli coś w stylu choć zobaczymy czy są ptaszki gdzieś dalej na trawniku , popatrzymy gdzie poszedł piesek... idziemy do sklepu kupić filpsy , soczek itp. generalnie dziecko musi mieć jakiś atrakcyjny cel :-) aby szło w porządanym przez nas kierunku.

moaj ma 2 latai 5 msc i nigdy mi nie uciekala tym bardziej nie uzywala zadnych szelek czy smyczy to nie pies tylko dziecko mzoe tezba wiecej czasu poswiecic i czegos dziecka nauczyc w domu.A jak bedzie w przedszkolach tam nie ma kto biegac bo jest innych 20 dzieci chyba ze praywatne a tam jest z reguly 10 i jedna Pani.Radze pomyslec bo potem ktos bedzie mial klopot z takim "egzeplarzem".Moja chodzi do przedszkola i nie ma z tym problemu ale jak Pani nasza mowaila sa dzieci z roznych domow i rozne rzeczy wynosza z domu czasem "nic".

~mama misi, ciekawe czy będąc w ciąży była byś w stanie dogonić dziecko które zobaczyło np.motylka i za nim pobiegło ,a swoją drogą te szelki czasami się przydają i to bardzo ,kiedyś szłam z synkiem jak to napisałaś jak z "psem" i wyobraź sobie że go uratowały bo jakiś debil wjechał samochodem na chodnik i zapierd.... ile fabryka dała wzdłuż Czyżewskiego bo był korek a on nie miał ochoty w nim stać i skrócił sobie drogę,zdarzyło się też że facet szedł z agresywnym psem bez kagańca,zdążyłam małego odciągnąć w innym razie mógł by nie mieć połowy twarzy.
Cieszę się że jesteś taką super mamą,pogratulować :)
I nie mierz wszystkich jedną miarą

Kiedyś takie szelki były normą i nikt nie uważał tego za jakaś durnotę,a wręcz przeciwnie ,tylko teraz niektórzy uważają ze to dziwactwo,ehh co za czasy i ludzie ;p

Pani mówiła? haha...

rybalon u mnie młody szedł "w moim" kierunku jak rzuciłam hasło "idziemy zobaczyć tramwaje" przeważnie był to "jego" kierunek :)

Kobyłka ja kupiłam szelki do wózka i jak młody zaczął śmigać to od razu "na smyczy" jak bez wózka szłam nawet na chwilę do sklepu ( po prostej bez przechodzenia przez ulicę,ale przy),co prawda od początku mały "się pilnuje" i nie ucieka ale wolę dmuchać na zimne,taka PZU jestem,tym bardziej że durni nie brakuje ;) a już po tym jak mówili ze 2,5-3 lata temu jak babka szła chyba z 3 letnią wtedy córcią po ulicy za rękę,mała nagle się wyrwała i wybiegła na ulicę wprost pod nadjeżdżające auto.....Niektórzy się śmiali i żartowali że dziecko na smyczy prowadzam ;p a i zdarzyło się parę razy ( w tym tata bliźniaków) jak pytali gdzie kupić takie szelki bo praktyczne :)

Są różne etapy...

Stach nauczył się chodzić jak miał 15 miesięcy. Kupiłam wtedy szelki do spacerów, bo nie dawałam rady utrzymać małego, przewracającego się wiecznie telepka. Nie chciałam też wyrywać mu rączek przy upadkach, szelki były moim zdaniem najsensowniejsze. Wtedy Stach był skoncentrowany na samej czynności chodzenia, szedł gdzie ja chciałam, przynajmniej zazwyczaj.

Trzy miesiące później zaczął się koszmar. On decyduje, wszystko na nie, zawsze w przeciwną stronę, ciągle kładł się na chodniku... I tak pół roku. Starałam się to spokojnie przeczekiwać, a jak nie był akurat w środku napadu złości, to tłumaczyć co będziemy robić i nagradzać za dobre zachowanie.

Teraz ma prawie dwa lata i zazwyczaj da się z nim normalnie spacerować. Czasem muszę zastosować jakiś podstęp, typu obietnica dojścia do ładnych samochodów, maszyn budowlanych, albo szukanie psów. Lubi też zabawę w "ministerstwo dziwnych kroków";)

Gdybym miała jeszcze pod opieką niemowlę w wózku, albo jakoś inaczej podzieloną uwagę, pewnie jeszcze doczepiłabym Stachowi smycz. Na wszelki wypadek.

"ministerstwo dziwnych kroków";)
skąd ja to znam ;))

nasze dzieci nigdy nie uciekły,zawsze duzo a nawet bardzo duzo rozmawiamy z dzieci i tlumaczymy,nawet rocznemu szkrabowi ,nie mam pojecia,co znaczy uciekajace dziecko na spacerku,,,,

taaa...
i mówisz mu:
kochanie, proszę, zważ na moje słowa- chodźmy w prawo, bo na lewo jest kałuża... itp.
2xMama, masz poprostu uległe dzieci...

a my się cieszymy z tego, że nasze mają swoje zdanie :)
a i trochę ruchu przy próbie zmiany kierunku też nie zaszkodzi :)

Moja też chce chodzić swoimi drogami,nie zawsze jej na to pozwalam no i wiadomo wtedy płacze.Myślę,że to taki etap,dziecko się cieszy,że idzie samo i chce być "niezależne".

trisssss-nie rozumiem,po co ta złośliwosc???? kazdy z nas jest inny ,inaczej wychowuje swoje dzieci :) nie potrafisz tego ze spokojem przyjąć??? zapomniałam Twoje dzieci wychowuje niania,wiec pewnie nie masz o tym pojęcia...hehe

2xmama - chciałam zauważyć , ze uciekające dziecko na spacerze to w 99% nie jest dziecko niewychowane ale dziecko ciekawe świata i żywiołowe więc nie mów dziewczynom, że nie wychowują swoich dzieci a tym bardziej nie wytykaj im , że mają opiekunki do dzieci. Nie każda mama marzy o siedzeniu z dzieckiem do 18 -tki w domu a przeważnie o tym , że mama wraca do pracy i bierze opiekunkę decydują względy finansowe . Tak wiec Twój komentarz jest nie na miejscu .

to norma!!!! mój starszy tak miał i mała teraz tez ma okres samodzielnosci, nie chce za rękę, zaczynają się biegi;) przejdzie gdzieś koło 2-2,5 tak myslę. trzeba ten etap przeczekać. taki maluch ciekawy świata, jak i nie ma w tym nic złego, szelek nie mieliśmy ale kogo nie pytam to ma etap uciekania w sensie,ze dziecko sobie idzie poprostu swoją drogą zadowolone że ma przestrzeń;) w domu jest zamknięte to zawsze przyjdzie jak sie woła a na dworze coś zobaczy.....oczywiście dzieci są rózne i czy żywe czy spokojne dziecko to już nie kwestia wychowania ale szelki to czasem dla bezpieczeństwa mogą się przydać, w zatłoczonych miejscach, na przejściach.

Mnie dzieki Bogu ten problem nie dotyczy bo moja nigdy nie uciekala zawsze trzyma sie mamy:)))A jak biegnie gdzies i mowie STOP to stoi:))

Też to przechodziłam.

Teraz grzecznie trzyma mnie za rękę.

moje dzieci wychowuję ja sama. Na szczęście mogę sobie na to pozwolić.
I nie pamiętam, abym to Ci się z tego zwierzała...

tez to przerabialam, a nie daj boze powiedzialam - nie uciekaj :D
to wtedy jakies ekstra moce wstepowaly w moje dziecko i strzala :)

teraz ladnie za rączke chodzi, nawet nie musze podstepow uzywac, tylko mowie jak jest - tam nie idz bo to niebezpieczne, nie wchodz w kaluze bo nie masz kaloszy itepe :)

jeszcze troche :)

moja na szczęście miała tak niedługo.
I chyba najważniejsze, by na siłę nie przekonywać malucha, a podstępem :)
A co do szelek- u mnie się sprawdziły w momencie nauki chodzenia, na dwór jakoś głupio mi było z nimi wyjść. Teraz sama nie wiem, dlaczego.

Ja chodziłam z młodym na szelkach i głęboko w d... miałam durnowate uwagi i komentarze ,jak ktoś był zbyt namolny i peplał pomimo że dawałam do zrozumienia że nie interesi mnie czyjeś zdanie tylko bezpieczeństwo mojego dziecka to dyskretnie i z uśmiechem na twarzy mówiłam takiemu delikwentowi spier..... bo tracę cierpliwość,leczą mnie wypowiedzi osób typu mama misi czy jak jej tam było ,jakoś kiedyś dzieci chodziły na takich szelkach i nie było w tym nic dziwnego ,tylko teraz jakieś popieprzone i "mądre" pokolenie niektórych mamuś się zrobiło,a rozbraja mnie już całkiem jak na temat wychowywania dzieci wypowiadają się ludzie którzy ich nie posiadają :D

Ja dzis sama to przezyłam wybrałam sie na plac zabaw trujką maluchuw zdazyło sie to pierwszy raz 4,5latek wraz z 5,5latkiem wybiegli z placu zabaw biegnac przez parking i howajac sie z budke z kioskiem obok ulicy gdyby nie 15latek starszy syn ktury ich złapał niewiem co by sie stało i to była chwila ja wołałam a oni biegli i biegli. To bylo straszne!

nie rozumiem po co niektóre w pewnych wątkach piszą:ja nie miałam takiego problemu, moje dzieci to zawsze wiedziały bo je nauczyłam od roku jak się zachowywać, robiły do nonika prawie od urodzenia, czytały, poisały... itd...:). . żeby poczuć się lepiej? Jakie to są wspaniałe i sobie radzą?

A odpowiadając to tak jeszcze 3 latek potrafi zwiać;) Jak już układ nerwowy się uspokoi , w wieku przedszkolnym powinno to przejść, też obserwuje inne dzieci, uczy się chodzić w parach itd.no chyba,że dzieciak tak już ma,że go nosi to i 6 latek może sobie pobrykać czasem.

No i prawda,że jak jedno leci to inni też- prawo tłumu;)
Ja jak mi zaczynają tak to tego najbardziej żywego proszę o przyprowadzenie tego co w sumie go naśladuje i wracają.

Ja myślałam że dawno mam pewien etap z córą za sobą (uciekała jako dwulatka i niespełna trzylatka) a nagle jak mi wyrwała mając ponad 3 lata i 8 miesięcy, to łapałam ją na parkingu samochodowym po nawoływaniu i pościgu przez cały skwerek osiedlowy. Bo gołębie i popis przed koleżanką...
Potem było parę powtórek oraz jedna ucieczka z placu zabaw, kilkaset metrów (bo koleżanka nie chciała pożyczyć hulajnogi więc najpierw była ucieczka ze spornym obiektem a potem obrażenie się zaakcentowane dalszą ucieczką).
Okres ogłupienia trwał parę tygodni i minął tak nagle, jak się pojawił bo z dnia na dzień.

To minie,u nas już nie ma tego problemu.Niko ma 3,5 roku i chodzi tam gdzie my chcemy,zatrzymuje się przed ulicą i nie ucieka,bo jest mu to wpajane,nie ucieknie nawet sam od cioci która mieszka na przeciwko do naszego domu,wcześniej bywało różnie.
Nie wiem co ma na to wpływ,ale syna jest codziennie na dworze,ma do biegania 2500tyś metrów ogrodu,wszystko jest ogrodzone,a obok pola i łąki więc moze dlatego już nie ucieka,bo jest wybiegany.
Teraz już nie ma wyrywania się itd,choć do około 2 lat było to nagminne.