Wprost przeciwnie
Mialam miejsce w rzedzie ostatnim, XII, i nie słyszałam suflerki. Dziwne, prawda? Żeby docenić w pełni ten spektakl, trzeba choć trochę rozumieć prawidła rządzące teatrem elżbietańskim: pseudo...
rozwiń
Mialam miejsce w rzedzie ostatnim, XII, i nie słyszałam suflerki. Dziwne, prawda? Żeby docenić w pełni ten spektakl, trzeba choć trochę rozumieć prawidła rządzące teatrem elżbietańskim: pseudo kontakt z widownią, pełnia świateł (tu: symulacja światła dziennego), minimum dekoracji i rekwizytów oraz mężczyżni grający role kobiece. Publiczność zaś realiów najwyraźniej nie rozumiała, bo co i rusz wybuchały salwy śmiechu, w najmniej odpowiednich po temu momentach... (że o chichotach przy wiadomości o ciężkiej chorobie odtwórcy głównej roli nie wspomnę). Kłopot polega na tym, że jesteśmy przyzwyczajeni do sztywnych i nadętych realizacji Szekspirowskich tragedii, podczas gdy nawet w nich Szekspir umieszczał elementy komediowe i - kto czytał orginał lub choćby z uwagą dobre tłumaczenie to wie - obsceniczne... Polecam lekturę o teatrze elżbietańskim przed zbyt popędliwą krytyką.
zobacz wątek
