Kultura osobista w pracy

Rodzice byli w pracy, a nauczyciele teraz nie są od nauczania kultury...
A tak serio to sposób komunikacji się zmienia...
Niektóre osobniki nie witają się z nieznajomym sobie osobami, nawet jak inne osobniki z grupy tak robią (witam się =znam)
czy zostałaś im przedstawiona wcześniej zeby mogli uznać że cię znają?

"Niektóre osobniki nie witają się z nieznajomym sobie osobami, nawet jak inne osobniki z grupy tak robią (witam się =znam)
czy zostałaś im przedstawiona wcześniej zeby mogli uznać że cię znają?"

Praca w jednej firmie sama w sobie jest swego rodzaju relacją międzyludzką. W związku z tym jeżeli spotyka się jakiegokolwiek pracownika nawet takiego, którego nie zna się osobiście, należy się z nim przywitać.
Co do zwracania uwagi osobie, która tego nie robi to bym sobie odpuścił. Nic nie zyskasz (może poza wymuszony dzień dobry) a możesz niepotrzebnie taką osobę do siebie zrazić.

Zawsze witam sie ze wszystkimi, nawet jesli kogos nie znam a np podchodze do windy. No glupio tak ignorowac drugiego czlowieka :-D ale niesamowicie irytuje mnie kiedy przechodzi obok mnie mezczyzna,ktory kojarzy mnie z widzenia...albo sasiad, czy to na ulicy czy na klatce i nie powie dzien dobry... Malo tego, czesto to ja mowie dzien dobry a oni patrzac na mnie nie odpowiadaja...Wiec zaczelam olewac temat...i przestalam sie z takimi przypadkami witac ;-)

Ja to mam lekką prozopagnozję, co być może jest przyczyną nienajlepszej opinii wśród ludzi. Da się z tym żyć. Tylko filmów wojennych nie lubię z tego powodu oglądać. Biega mi po ekranie cała brygada młodych, krótko ściętych facetów w chełmach, często usmolonych albo umalowanych farbą maskującą. Potem któryś ginie trzymając zakrwawione zdjęcie dzieci i żony, a ja nie wiem, który to w ogóle był, czym się do tej pory wsławił i czy powinienem się wzruszać bardzo, czy tylko trochę. Wszyscy tacy sami mi się wydają. Oprócz oczywiście Murzyna, który w amerykańskim filmie musi być obowiązkowo, wbrew faktom historycznym zresztą.
Korzystając z okazji napomknę, że chroniczne powtarzanie "smacznego" na widok człowieka jedzącego wcale nie jest przejawem dobrego wychowania. Jakikolwiek podręcznik etykiety wystarczy przeczytać, można też sobie to wygooglować. Bardzo mnie irytuje taka forma odnotowywania dość osobistej czynności jedzenia. Wymusza ona na mnie odpowiadanie "dziękuję" często z pełną gębą, co jest dla mnie nieco krępujące. No ale trudno. Przywykłem. Zasady swoje a praktyka swoje. Jest to tak powszechne i tak niezrozumiałe są moje obiekcje, że pewnie w końcu zasady te zostaną zmienione.

lekka prozopagnozja :) ciekawe czy dostałbym rentę... a wracając do tematu świat się zmienia (ewoluuje) , relacje się zmieniają, gdzie niby jest granica ? Nie ma... Jeden traktuje to jako nic nieznaczący zwrot , drugi jako zwrot grzecznościowy , a ktoś inny jako życzenia dobrego dnia dla osoby, do której się zwraca, zwykle już znajomej .Czy już jesteś znajomą ? Ile razy trzeba kogoś minąć , aby był znajomym , a może mijanie nie wystarczy - może trzeba jakiejś interakcji ?
Na pewno niegrzecznym można traktować brak odpowiedzi na Dzień dobry, ale czy brak Dzień dobry z racji samego mijania ?

osobiście jestem zdania że nie

@Cross, nie twierdzę że to popieram, napisałam tylko jak to w niektórych środowiskach działa
są ludzie tak introwertyczni że drażnią ich nawet lustra w mieszkaniach
to że coś istnieje i ja o tym wiem, nie oznacza że mam tak samo i to rozumiem

brak przywitania kiedyś oznaczał lekceważenie, dzisiaj już niekoniecznie

Z czego to wynika? Z poczucia tymczasowosci? Z poczucia mniejszości i lęku przed interakcją z drugim czlowiekiem

to trochę jak wspólne siedzenie przy stole i gapienie się każdy w swój telefon
kiedyś to był objaw całkowitego lekceważenia, a dzisiaj znak czasów

Faktycznie oficjalnie nie zostałam jednemu z nich przedstawiona.

Proponuję położyć na to tradycyjną laskę, buractwo pastewne niereformowalne. Uśmiech i przywitanie nic nie kosztują a wprowadzają odrobinę radości. Współpracuję z jedną z największych agencji ubezpieczeniowych i uwierzcie, że zarządzanie wartościami ma sens.

Zglebiajac temat mechanizmów i przyczyn rotacji w firmach czytałam kiedyś o pracy w pewnym dużym korpo w patologiczny tego słowa znaczeniu. Ludzie że stażem pól roku to byli weterani. Autor opisywał jak z czasem znikały odruchy jak np. przywitanie bo rotacja była taka że codziennie widziało się nowe twarze i to w dużej ilości. Jak na dworcu, więc z czasem przestali się witać z nowymi ludźmi bo wiedzieli że to nie ma sensu, jutro przyjdą nowi a na powitania traci się resztki pozytywnej energii, której nadmiaru nie mieli....

To dziwi mnie to zachowanie w korporacji.Mieszkam w wieżowcu, gdzie większość ludzi wynajmuje mieszkania na długo i któtkoterminowo. I co mnie tam zaskoczyło to to,że wchodząc do klatki,windy wszyscy się sobie kłaniają.

W kiepskiej firmie, kiepska atmosfera jest tworzona przez kiepskich pracownikow

Bardzo ładnie napisane. Zmieniłabym tylko kolejność: kiepscy pracownicy, w kiepskiej atmosferze tworzą kiepską firmę.

Szef odpowiada za dobór pracowników. Albo jakiś ważny dyrektor ds. kadrowych. Co się dziwita tak w ogóle? Najbardziej cenioną postawą XXI wieku, rzec można bożkiem wśród zachowań pożądanych, jest asertywność. Na specjalnych szkoleniach uczy się ludzi, jak skutecznie pozbywać się "małp na plecach". Maslow przeszedł do historii mimo, że nie wynalazł masła. Wynalazł piramidkę tak głupią, że aż żal. Głupia nie głupia... i tak indoktrynuje się tym dzieci na WOSie już w gimnazjum. Wyjaśniam. Na szczycie wszystkich potrzeb wcale nie znajduje się żadna samorealizacja. Wyżej jest potrzeba bycia kochanym, a jeszcze wyżej altruizm, czyli potrzeba kochania i czynienia dobra. Oczywiście, że zdarza się, iż te dwie potrzeby są de facto zakamuflowanymi formami egoizmu, ale takie rzeczy to da się wyczuć. Christopher McCandless miał szczęśliwe życie. Zdążył jeszcze napisać, ze szczęście ma sens wtedy, jak się nim człowiek z kimś podzieli.
a
może
nie?
Może trzeba po prostu?

https://youtu.be/ra0OFparJ2k

Cheerio!

Tak coraz bardziej ludziom brakuje kultury.

Jeśli Ci to tak bardzo przeszkadza, to zwróć im delikatnie uwagę, ale tak, żeby naprawdę zrozumieli o co Ci chodzi.
:)

Kultura osobista to osobista sprawa. Albo ją się ma albo się jej nie ma. Dzieci można nauczyć, dorosłych nie mam zamiaru.
Kiedyś mi to przeszkadzało, dzisiaj cieszę się że od razu mam jasność kto jest kim, i akceptuję niedoskonałości tego świata.
Stawianie się w roli moralizatora nie będzie dobrze odebrane, po pierwsze i tak nie zrozumieją , po drugie wychodzi się na paniusię z pretensjami nie-wiadomo-o-co i plotka idzie w firmowy świat.

@Kultura osobista to osobista sprawa. Albo ją się ma albo się jej nie ma. .... dzisiaj cieszę się że od razu mam jasność kto jest kim...

... znaczy się osoby odmienne od ciebie kulturowo szufladkujesz jako gorsze ? Bo skoro ty uznajesz że ktoś powinien powiedzieć dzień dobry , a tego nie robi to ten ktoś nie ma kultury ? a może ma tylko nie tożsamą z tą którą reprezentujesz ty... ? :P

jak ja śmiem rozróżniać ludzi odmiennych kulturowo XD
jeśli ktoś przyjeżdża do mojego kraju i nie ogarnia ogólnych zasad które tu panują to jakby ci powiedzieć...sam się wyklucza
nawet nie muszę nic robić by taką osobę ośmieszyć/zdeprecjonować. Doskonale radzi osobie z tym we własnym zakresie :)

znaczy się, zanim gdzieś pojedziesz uczysz się kultury, zachowań i obrzędów tubylców aby się nie ośmieszyć ?

A to jest coś dziwnego że jak się jedzie do kogoś w gości to nie chce się obrazić gospodarza?
Że w szortach do meczetu się nie chodzi a do cerkwi bez chusty? Że w Japoni zdejmuje się buty przed wejściem do domu a w Turcji nie odmawia herbaty lub/i drobnego poczęstunku? Że na Filipinach nie ma większego obciachu niż kładzenie nóg do góry amerykańskim zwyczajem ...co kraj to obyczaj, to nie jest jakaś wiedza tajemna i warto znać choć podstawowe zasady

witamy w Polsce w dzikim kraju coraz więcej chamstwa wszędzie

Takie bezrefleksyjne pozdrowienia, które nabrały oznak "dobrego wychowania" to zło, które słusznie odchodzi do lamusa.
Dawniej "Pan" to był wielki tytuł, określający kogoś kto ma władzę nad życiem i śmiercią. Teraz każdy oczekuje, aby go tak tytułować.
"Dzień dobry" rzucane dla zasady nie ma w sobie mocy, emocjonalnego pozytywnego przekazu, który mówi "lubię Cię i życzę Ci, abyś miał dobry dzień, byś był zdrów i by ci się powodziło".
To tak jakbyśmy każdemu na ulicy mówili "Kocham Cię"! Jak zubożało by to wyznanie? Jak mało wartościowe stałoby się dla osób nam naprawdę bliskich? Mniej znaczy więcej!

Łatwiej wymagać i wymuszać oskarżając innych o chamstwo, niż rzeczywiście zasłużyć i zostać pozdrowionym ze szczerego serca?

no cóż to wynika z wychowania jak ich rodzice nie nauczyli to i burakami umrą

Tylko kto jest nienauczony? Ten, co obcemu dzień dobry nie powie czy ten, co niczym tupiące dziecko, chce wymusić, aby zwrócono na niego uwagę?