Niezidentyfikowane szczątki ludzkie

widziałam dwa razy i ten drugi raz był jak "drugie zabicie psa". i ja byłam psem. taki masochizm można sobie zadać tylko z jednego powodu - z uwielbienia do najgłębszego poruszenia, nawet gdy boli, kłuje, przyprawia o mdłości. na sali teatralnej jakaś klasa licealna szeleści, pluje, komentuje, szura krzesłami. w końcu zapada cisza. i trwa jeszcze długo po zejściu ze sceny państwa aktorów. ciężar zawartości tych młodych ciał nie może się podnieść po takim strzale w twarz. w coś znacznie głębiej. znaczy, że jednak coś tam jest. przejrzeni, rozgryzieni, wypluci. ja też.