Perfect Days

bądź jego brak.

Moim zdaniem świetny, pozytywny, krzepiący, prosty, oszczędny w dialogach, jak to bywa w przypadku kina azjatyckiego, ale wiele słów nie trzeba, tutaj obrazy opkwiadaja historię. Polecam

Ale trudny dla przebodźcowanego, nadpobudliwego odbiorcy. Mimo wszystko warto spróbować

Zdziwiłam się że jeszcze można zrobić film w dobrym starym stylu. Zlota Palma w Cannes w pelni zasłużona. Film dla widzów wychowanych na kinie lat 70-tych. Pojawia się refleksja jak bardzo odstajemy na minus od świata naszymi filmami.

Bardzo słaby, ciągnący jak flaki

czekanie i czekanie, i wciąż czekanie, że a nóż się coś zacznie dziać, może już, a może po następnym identycznym dniu, a może już na pewno po kolejnym....
w końcu zaczyna się coś dziać innego.... pod koniec filmu, gdy widz jest znużony czekaniem...

Wspaniały Wenders. Piękny wizualnie, uczący zachwytu nad codziennością, czasu na przerwę. I życzliwości dla innych.

Dosyć trudny film. Jak się identyfikować przez cały film z kimś kto czyści toalety, a obsesyjność trzyma go z dała od jego traum. Fajne zdjęcia, ale całość nie wzbudza większych emocji. Miło za to przez chwilę pobyć w Tokyo i zanurzyć w tej egzotycznej kulturze.

perfect days niemieckiego reżysera Wima Wendersa to bardzo dobry film o zyciu. Takim codziennym. Zyciu, którym można się cieszyc, dlatego, ze jest. Zwykle niemal nikt z nas tego nie docenia. Zwyklego zycia. Do czasu. Tym czasem może być przebyta ciezka choroba, odejście kogos bliskiego czy inne traumatyczne przezycia. I wtedy nagle docenia się zycie, bo przez chwile chociaż człowiek zaczyna sobie zdawać sprawę, ze jest tak, jak powiedział dwa tysiące sześćset lat temu Budda zycie jest jak plomien swiecy na wietrze. A jednak po jakims czasie znow zapominamy i zaczynamy zyc jak wcześniej, często znudzenie i czekający na niewiadomo co. Tymczasem zycie przecieka przez palce. Ludzie chcą atrakcji, chcą cudow w stylu chodzenie po wodzie. A szkoda, ze nie rozumieją, iż samo to, ze te kilkadziesiąt kilogramow wody, skory, miesa, kosci i miesni porusza się, siada i chodzi już samo w sobie jest cudem. Kiedy będziesz się cieszyl/a zyciem, jak nie teraz? Jest tylko TERAZ i tylko TERAZ się liczy. Wczoraj jest nieważne, Jutro jest niepewne. To co naprawdę mamy to tylko TU i teraz. i bedac w TU i TERAZ warto być przytomnym tego momentu zamiast pograzac się w niekonczacym potoku myśli i uczuc, które sa tak samo nierealne, jak odbicia chmur na tafli wody. Film raczej dla koneserow. Milosnicy kina akcji niech unikają jak ognia. Ale ci którzy chcą zobaczyć jaki powinien być DOBRY film niech wybiorą się do kina. Warto. 8 na 10 w mojej ocenie.

Czy krócej i bez buddystycznego zejścia można by?

Polecam

film jest nudny, akcji to tam nie ma.