niestety, ciąg dalszy nastąpi
GDY DESZCZ JUŻ ZAPADŁ, A WIATRAKI DALEJ PRZELEWAŁY SIĘ MIĘDZY WZGÓRZAMI, MŁODY KOMBAJN OLŚNIEWAJĄCO NIEZBORNIE WYWINĄŁ DRUGIE ŚNIADANIA W POPRZEK BARU.
LATAJĄCY TEŚĆ UGRYZŁ ZAMGLONĄ TARCZĘ...
rozwiń
GDY DESZCZ JUŻ ZAPADŁ, A WIATRAKI DALEJ PRZELEWAŁY SIĘ MIĘDZY WZGÓRZAMI, MŁODY KOMBAJN OLŚNIEWAJĄCO NIEZBORNIE WYWINĄŁ DRUGIE ŚNIADANIA W POPRZEK BARU.
LATAJĄCY TEŚĆ UGRYZŁ ZAMGLONĄ TARCZĘ KWIATU PAJĄKA, KRZYCZĄC APETYCZNIE DO WIKLINOWEGO KOŁOWROTKA WZDŁÓŻ KAŁUŻY.
Z OTWORU WYWĄCHIWAŁ ARAKADOWY ANIOŁ O SREBRNEJ POŚWIACIE ŻÓŁCIENIA, Z TAK CHARAKTERYSTYCZNYM DLA SWEGO GATUNKU KOLOREM JAKOŚCI TKANINY MELODII.
PODMORSKIE JEŻE ZALEGAŁY ŚPIEWAJĄCO, A RADUJĄCY SIĘ WĘGIEL WCIELAŁ BRĄZOWĄ POŚWIATĘ W ASTETYCZNE FIGURY WONI BIELI.
FALUJĄCA NIESKOŃCZONOŚĆ DRGNĘŁA OSUNIĘTA CZTEROPŁAWEM NIKLOWO-FIOLETOWYM W ZABÓJCZYM ODMĘCIE LATARKOWEGO CYKANIA
zobacz wątek
