Ulica Szarlatanów

Jestem zachwycony!!! Brak słów mogących opisać co czułem siedząc w Teatrze! Po tym przedstawieniu pokochałem twórczość K.I.Gałczyńskiego. TO TRZEBA ZOBACZYĆ I TEGO POSŁUCHAĆ - POLECAM, REWELACJA LATA 2004

Aż by się chciało, żeby Nasi kochani Szarlatani powrócili do Teatru za rok. Wykonawcy wspaniali na scenie i w życiu. Udało się połączyć liryczne teksty z ekspresyjną aranżacją Satanowskiego. U Szarlatanów po prostu gra wszystko, a w widowni wyzwalają się nieoczekiwane emocje, pojednyńcze głośne płacze, napady szalonego śmiechu spod któregoś z foteli. Na sali upał jak w piekle. Szarlatanów trzeba poznać i przytulić do duszy. Muzyka nie daje spokoju przez następne godziny i gra całym ciałem. Bo to nie tylko profesjonalne widowisko ale czesc życia każdego z Nas w ktorym jest choć coś z tragikomicznego szarlatana. Nie ma ucieczki z ich ulicy, pokochacie Dorotę, obie Magdy, Margitę, Mariusza i Sambora. Obdarują Was wszystkim co cenne i będziecie wracać na Ulicę Szarlatanow a potem siedzieć do białego rana na plaży :-)

Usmiany bylem niedsamowicie,strasznie fajny temat, dzieje sie niesamowicie duzo, straszna hustawka nastrojow!!! Po prostu rewelacja!! Wspanialy sklad!!!

Wedlug mnie przedstawienie bardziej liryczne i melancholijne niz zabawne (opinia ma przeciwstawna jest zatem do opinii Piotra, zamieszczonej jako pierwszej). Choc zdarzaly sie kawalki zabawne, przy ktorych rzeczywiscie smiac sie mozna bylo serdecznie, to ogolny nastroj po wyjsciu z teatru raczej jesienny. Rozczarowana bylam faktem, ze Zbyszka Zamachowskiego tak malo bylo w piosence, za to ta jedna, ktora wykonal, wykonal wspaniale. Ujmujace tez wykonania Mariusza Drężka i Joanny Lewandowskiej. Kameleon Kwintet pod kierownictwem Hadriana Filipa Tabęckiego też bardzo pozytywnie, jak raz chłopaki zaciągnęli jakoby po goralsku, to az zal bylo, ze tylko szarpali struny i inne instrumenta, miast spiewac :)

Żal wychodzić z teatru....