Odpowiadasz na:

Warto obejrzeć

Spektakl niezwyczajny. Przez dłuższy czas jego trwania widownia pokładałą się ze śmiechu, ale jakie szanse ma widz wobec sytuacji gdy przyjaciel głównego bohatera zastępuje sobie kobietę... rozwiń

Spektakl niezwyczajny. Przez dłuższy czas jego trwania widownia pokładałą się ze śmiechu, ale jakie szanse ma widz wobec sytuacji gdy przyjaciel głównego bohatera zastępuje sobie kobietę przedmiotami użytku codziennego, a jego ojciec chodzi przebrany za swoją żonę, bo podobno to pomaga wczuć się w jej osobę. Aktorzy zresztą też często nie wytrzymywali tych sytuacji, czego najlepszym przykładem był drgający uśmiech błąkający się po na ogół poważnej twarzy głównego bohatera - Piotra. Trochę bałem się o niego przez pierwsze kilka scen, kiedy to bez przerwy coś popijał, a przecież wiadomo jakie uczucie wywołuje nadmiar cieczy w organiźmie.
Zaskoczeniem była organizacja techniczna przedstawienia. Wirujące ściany, ruchome podesty, szafki wyjeżdżające z boków sceny oddawały wrażenie dynamicznego przemieszczania się akcji z miejsca na miejsce. Przy okazji mogliśmy poznać buzie technicznych, którzy wszystkie te cuda wykonywali.
Mimo wszystko żałuję, że aspekt komediowy został tak mocno wyeksponowany kosztem tematu sztuki. Śmiejące się twarze aktorów odciągały uwagę od tego co istotne – myśli przewodniej, że w życiu każdego z nas jest miejsce na zwyczajne szaleństwa. Obracamy się wśród dziwnych ludzi i sami tacy jesteśmy, bo często metodą na rozwiązanie problemów lub na samotność jest właśnie szaleństwo.