autoportret
31 12 2004
DOSZŁAM DO TEGO MOMENTU, KIEDY TO CZŁOWIEK NIE MA JUŻ NAJMNIEJSZEJ OCHOTY, ...ANI SIŁ, BY SIĘ NAD SOBĄ UŻALAĆ.
NIE MA NADZIEI I POZOSTAŁO MU NIEWIELE CHĘCI DO...
rozwiń
31 12 2004
DOSZŁAM DO TEGO MOMENTU, KIEDY TO CZŁOWIEK NIE MA JUŻ NAJMNIEJSZEJ OCHOTY, ...ANI SIŁ, BY SIĘ NAD SOBĄ UŻALAĆ.
NIE MA NADZIEI I POZOSTAŁO MU NIEWIELE CHĘCI DO ŻYCIA...
-JAK DŁUGO TO TRWA?
-WŁAŚNIE ROZPOCZĄŁ SIĘ PIĄTY ROK.
NIE CHCĘ JUŻ OPŁAKIWAĆ SWOJEGO MARNEGO I PODŁEGO LOSU... CHOĆBY DLATEGO, ŻE I TAK SPOTKAŁO MNIE WIELE SZCZĘŚCIA...
WOLĘ DELEKTOWAĆ SIĘ MYŚLĄ, ŻE NIE BOJĘ SIĘ ŚMIERCI...
TO TAKIE MELODRAMATYCZNE...
ALE CZY ŻYCIE WŁAŚNIE TAKIE NIE JEST? MELODRAMATYCZNE?
MYŚL O ŚMIERCI USPOKAJA MNIE, A JEDNOCZEŚNIE POTWORNIE ZASMUCA. A ZARAZ PO NIEJ NACHODZI ŻAL. ŻAL ZA RODZICAMI, PRZYJACIÓŁMI...
CO ZROBILIBY, GDYBYM ODESZŁA...? I TA TĘSKNOTA ZA BRATEM. OPUŚCIŁ MNIE TAK DAWNO TEMU, A JA WCIĄŻ ZA NIM TĘSKNIE... BARDZIEJ I BARDZIEJ... Z KAŻDYM DNIEM...
PODSUMUJMY: MAM 24 LATA.ZUŻYCIEM CIAŁA. DUCHEM ZAŚ... POWINNAM JUŻ DAWNO UMRZEĆ ZE STAROŚCI.
Z MĘŻCZYZNAMI UKŁADA MI SIĘ JAK NAPOLEONOWI W ROSJI, A Z RODZICAMI... JAK STAREJ PANNIE. OTO MOJE ŻTCIE.
zobacz wątek
