Re: oby było nam do śmiechu :)
Dupę wynalazł uczony radziecki Wołow. Dlatego mówimy:
"dupa Wołowa". Inni twierdzą, że dupę wynalazła Marynia.
Ci z kolei rozmawiają o dupie Maryni. Dupa pełni ważną
rolę w...
rozwiń
Dupę wynalazł uczony radziecki Wołow. Dlatego mówimy:
"dupa Wołowa". Inni twierdzą, że dupę wynalazła Marynia.
Ci z kolei rozmawiają o dupie Maryni. Dupa pełni ważną
rolę w ruchu obrotowym. Wszystko kręci się wokół dupy.
Dupa służy również do przekazywania zdecydowanych
sygnałów niewerbalnych. Dobrze wymierzony, solidny
kopniak w dupę jest wyrażeniem uczuć negatywnych wobec
adresata takiego gestu. Dupie można również przekazać
emocje pozytywne, np. całując kogoś w dupę. Dupa może
spełniać też rolę lizaka. Szczęśliwie nie wszyscy są
dupolizami. Uniwersalność dupy nie kończy się na tym,
jest ona bowiem zadziwiająco skutecznym pojemnikiem:
w dupie można mieć całe osoby, a nawet społeczności.
Dupa służy nieraz jako etalon: wiele rzeczy jest do
dupy, tym samym dupa spełnia rolę uniwersalnego wzorca
porównawczego. W dupę (lub po dupie) można również
dostać. Czynność ta umacnia więzi emocjonalne między
rodzicami dziećmi. Prócz tego, dupa spełnia rolę
siedziska, powiadamy bowiem: "siadaj na dupie", często
z dodatkiem poleceń uzupełniających, jak np. "
i siedź cicho". Określenie "dawać (dać) dupy" funkcjonuje
w dwóch znaczeniach: erotycznym i wartościującym, jednak
"ściągnąć kogoś z dupy" tylko w tym pierwszym. Można
również chronić swoją (lub czyjąś) dupę, co kolejny raz
potwierdza ważność dupy w otaczającym nas świecie.
"Zabrać się do czegoś od dupy strony" oznacza podejście
niewłaściwe, od końca; dupa funkcjonuje tu jako
synonim odwrotności. Dupa pełni również rolę uchwytu,
można bowiem trzymać się czyjejś dupy. Określenie to
nie oznacza braku równowagi, ale samodzielności.
zobacz wątek
