szukam bratniej duszy...

Ja się nie zaliczam ale F40-F48 zrozumiałem. "bratnia dusza" fajnie to wymyśliłaś :)

"BZW, może być też OCD, ED... wszelkie F40-F48"

To jakiś szyfr?

BZW ocd ed nie wiem :D f40-F48 to chyba nerwice były itp czy jakoś tak :D

a ja myslałam, że F40-F48 to female w określonym wieku.... ech... ciemna jestem :)

(F40) Zaburzenia lękowe w postaci fobii

W tej grupie zaburzeń lęk wywoływany jest tylko lub przede wszystkim przez pewne określone sytuacje, które nie są aktualnie niebezpieczne. w następstwie tego jednostka w charakterystyczny sposób unika tych sytuacji, a zetknąwszy się z nimi znosi je z przerażeniem. Obawy pacjenta mogą koncentrować się na pojedynczych doznaniach, jak "bicie serca" lub uczucie omdlewania i są często powiązane z wtórnym lękiem przed śmiercią, utratą kontroli nad postępowaniem czy przed chorobą psychiczną. Sama myśl o znalezieniu się w sytuacji fobicznej powoduje zazwyczaj wystąpienie lęku antycypacyjnego. Lęk f
iczny często współwystępuje z depresją. Odpowiedź na to, czy należy postawić oba rozpoznania: lęku fobicznego i epizodu depresyjnego, czy też tylko jedno, zależy od przebiegu tych dwóch zaburzeń w czasie, od diagnozy różnicowej oraz zamierzeń terapeutycznych w czasie badania.



(F40.0) Agorafobia


Termin ten oznacza wyraźnie określoną grupę fobii obejmujących strach przed wyjściem z domu, wejściem do sklepu, przed tłumem i miejscami publicznymi, czy przed samotnym podróżowaniem pociągiem, autobusem lub samolotem. Częstą cechą zarówno obecnego, jak i poprzednich epizodów jest występowanie lęku napadowego (lęku panicznego). Jako dodatkowe cechy zaburzenia spotyka się również często objawy depresyjne, natręctwa i fobie społeczne. Unikanie sytuacji fobicznych zdarza się nierzadko, i w związku z tym niektórzy pacjenci nie mają doświadczeń z intensywnym lękiem.
Agorafobia bez lęku panicznego w anamnezie
Lęk paniczny z agorafobią



(F40.1) Fobie społeczne

Zaburzenie to polega na strachu przed oceną innych ludzi, który prowadzi do unikania sytuacji społecznych. Bardziej uogólnione fobie społeczne zwykle wiążą się z niską samooceną i strachem przed krytyką. Mogą się przejawiać jako skargi na czerwienienie się, drżenie rąk, nudności lub parcie na mocz. Pacjent często bywa przekonany, że te wtórne przejawy lęku stanowią pierwotny problem. Objawy mogą nasilać się aż do napadu lęku panicznego.
Antropofobia
Nerwica społeczna



F40.2) Specyficzne (izolowane) postacie fobii

Są to fobie ograniczone do bardzo specyficznych sytuacji, jak przebywanie w pobliżu niektórych zwierząt, wysokość, burza z piorunami, ciemność, lot samolotem, zamknięte przestrzenie, korzystanie z publicznych toalet, jedzenie pewnych pokarmów, wizyta u dentysty, widok krwi czy ran. Choć sytuacja wywołująca jest wyraźnie określona, kontakt z nią może wywołać napad paniki, jak w agorafobii czy w fobiach społecznych.
Akrofobia
Fobie zwierząt
Klaustrofobia
Fobia prosta
Nie obejmuje: dysmorfofobia (nieurojeniowa) (F45.2)
nozofobia (F45.2)



(F40.8) Inne zaburzenia lękowe w postaci fobii



(F40.9) Fobie BNO

Fobia BNO
Stan fobii BNO



(F41) Inne zaburzenia lękowe

Głównym objawem tych zaburzeń jest lęk, który nie ogranicza się do żadnej określonej sytuacji. Występować mogą również objawy depresyjne i natręctwa, a nawet niektóre elementy lęku fobicznego, jednakże są one tu wyraźnie wtórne lub mniej nasilone.



(F41.0) Zaburzenie lękowe z napadami lęku (lęk paniczny)

Istotną cechą tego zaburzenia są nawracające napady ostrego lęku (stany paniki), które nie są ograniczone do jakiejś szczególnej sytuacji czy okoliczności, a więc niemożliwe do przewidzenia. Jak w innych zaburzeniach lękowych, podstawowe objawy obejmują nagłe wystąpienie przyspieszonego bicia serca, bólu w klatce piersiowej, zawrotów głowy, uczucie duszności, poczucie obcości własnej osoby (depersonalizacja) lub otoczenia (derealizacja). Często występuje wtórny strach przed śmiercią, utratą kontroli czy chorobą psychiczną. Nie należy stawiać rozpoznania lęku panicznego jako rozpoznania pods
wowego, jeżeli u pacjenta w okresie pojawienia się napadów paniki stwierdzono zaburzenie depresyjne; w takim wypadku napady lękowe są prawdopodobnie wtórne w stosunku do depresji.
Lęk paniczny:
- napad
- stan
Nie obejmuje: zaburzenia lękowe z napadami lęku z agorafobią (F40.0)



(F41.1) Zaburzenie lękowe uogólnione

Podstawową cechą jest tu uogólniony i uporczywy lęk nie związany z sytuacjami zewnętrznymi (lęk "wolnopłynący"). Dominujące objawy są zróżnicowane. Obejmują one skargi na stałe uczucie zdenerwowania, drżenie, napięcie mięśniowe, pocenie się, zawroty głowy, przyspieszone bicie serca i uczucie "niepokoju" (discomfort) w nadbrzuszu. Pacjent często wypowiada obawy, że sam lub ktoś z jego bliskich wkrótce zachoruje lub będzie miał wypadek.
Lękowa/y/:
- nerwica
- reakcja
- stan
Nie obejmuje: neurastenia (F48.0)



(F41.2) Zaburzenie depresyjne i lękowe mieszane

Tę kategorię diagnostyczną należy stosować, gdy występują objawy lęku i depresji, ale żadne z nich nie przeważa w sposób zdecydowany i żaden z objawów rozważany z osobna, nie uzewnętrznia się w stopniu uzasadniającym każde z tych rozpoznań. Jeśli występuje zarówno lęk, jak i depresja w sposób uzasadniający te rozpoznania, wówczas należy uwzględnić oba zaburzenia, a nie omawianą tu kategorię mieszaną.
Depresja lękowa (łagodna lub nieuporczywa)



(F41.3) Inne mieszane zaburzenia lękowe

Objawy lęku współistnieją tu z cechami innych zaburzeń z kategorii -F42- F48. Żaden z objawów rozważany z osobna nie jest dostatecznie nasilony, aby uzasadnić odpowiednie rozpoznanie



(F41.8) Inne określone zaburzenia lękowe

Histeria lękowa



(F41.9) Zaburzenia lękowe, nie określone

Lęk BNO



(F42) Zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne (nerwica natręctw)

Istotną cechą tego zaburzenia są nawracające uporczywe myśli natrętne (obsesje) lub czynności przymusowe (kompulsje). Myśli natrętne są to idee, wyobrażenia czy impulsy do działania, które pojawiają się w świadomości w sposób stereotypowy. Nieomal zawsze są przeżywane w sposób przykry i pacjent często próbuje bezskutecznie się im przeciwstawiać. Chociaż pojawiają się wbrew woli, budzą wewnętrzny sprzeciw, są one mimo wszystko uznawane za własne myśli. Czynności przymusowe czy rytuały są to stereotypowe i wielokrotnie powtarzane zachowania. Mają one zapobiegać jakimś mało prawdopodobnym wyda
eniom, które - według obaw pacjenta - mogłyby nastąpić, gdyby zaniechał wykonania rytuału. Często te domniemane wydarzenia związane są z wyrządzeniem przez pacjenta krzywdy sobie lub komuś. Zachowanie to pacjent zwykle postrzega jako bezsensowne lub niepotrzebne i często próbuje mu się opierać. Zaburzenie to nieomal zawsze łączy się z lękiem, który nasila się przy próbach zaniechania czynności przymusowej.
Obejmuje: nerwica anankastyczna
nerwica natręctw
Nie obejmuje: osobowość anankastyczna (F60.5)



(F42.0) Zaburzenie z przewagą myśli czy ruminacji natrętnych

Mogą przejawiać się w postaci myśli, wyobrażeń czy impulsów do działania, niemal zawsze bardzo przykrych dla pacjenta. Czasem myśli te mają postać niekończących się rozważań uniemożliwiających podejmowanie najprostszych decyzji niezbędnych w życiu codziennym. Powiązanie między natrętnymi ruminacjami a depresją jest szczególnie ścisłe. Rozpoznanie nerwicy natręctw należy preferować tylko w przypadku, gdy ruminacje powstają lub utrzymują się poza epizodem depresyjnym.



(F42.1) Zaburzenie z przewagą czynności natrętnych (rytuały)

Większość czynności przymusowych dotyczy czystości (szczególnie mycia rąk), ciągłego porządkowania, czyszczenia i sprawdzania wszystkiego, w celu niedopuszczenia do niebezpiecznej sytuacji. U podstaw tego zachowania leży zazwyczaj strach przed możliwością niebezpieczeństwa zagrażającego pacjentowi, lub spowodowanego przez pacjenta, natomiast czynność rytualna jest bezskuteczną czy symboliczną próbą odwrócenia tego niebezpieczeństwa.



(F42.2) Myśli i czynności natrętne, mieszane



(F42.8) Inne natręctwa



(F42.9) Natręctwa BNO



(F43) Reakcja na ciężki stres i zaburzenia adaptacyjne

Podstawą wydzielenia i rozpoznania tej kategorii zaburzeń są nie tylko objawy i przebieg, ale również stwierdzenie jednego z dwóch czynników przyczynowych: wyjątkowo stresującego wydarzenia życiowego, powodującego ostrą reakcję na stres albo znaczącej zmiany życiowej prowadzącej do trwałej, przykrej sytuacji, która powoduje zaburzenia adaptacyjne. Mniej ciężkie stresy psychospołeczne ("wydarzenia życiowe") mogą przyczyniać się do wystąpienia całego szeregu zaburzeń zaklasyfikowanych w innych miejscach tego rozdziału, ale ich znaczenie etiologiczne nie jest zawsze oczywiste i zależy od osobn
zej wrażliwości pacjenta. Znaczy to, że wydarzenia życiowe nie są konieczne, ani wystarczające, aby wyjaśnić wystąpienie zaburzenia i kształtowanie jego obrazu klinicznego. Natomiast zaburzenia ujęte w tej grupie powinny być zawsze bezpośrednią konsekwencją ostrego, ciężkiego stresu lub trwałej sytuacji urazowej. Wydarzenie stresowe, czy trwała przykra sytuacja jest pierwotnym i nadrzędnym czynnikiem przyczynowym, bez którego nie byłoby tego zaburzenia. Zaburzenia te można więc uważać za dezadaptacyjne reakcje na ostry lub przewlekły stres. Uniemożliwiają one skuteczne radzenie sobie i wsku
k tego prowadzą do trudności w funkcjonowaniu społecznym.



(F43.0) Ostra reakcja na stres

Jest to przejściowe zaburzenie, które rozwija się w odpowiedzi na wyjątkowo silny stres fizyczny lub psychiczny u osoby, która nie wykazuje innego zaburzenia psychicznego. Zaburzenie to ustępuje w ciągu kilku godzin lub dni. Geneza i nasilenie ostrej reakcji na stres zależy przede wszystkim od osobniczej wrażliwości i umiejętności radzenia sobie ze stresem. Objawy cechuje duża różnorodność i zmienność. Na początku występuje stan "oszołomienia" ("daze") z pewnym zwężeniem pola świadomości i uwagi, niemożnością rozumienia bodźców i zaburzeniami orientacji. Potem może pojawiać się dalsze wyłąc
nie się (withdrawal) z otaczającej sytuacji (aż do osłupienia dysocjacyjnego - F44.2) albo pobudzenie i nadmierna aktywność (reakcja ucieczki lub fugi). Często występują wegetatywne znamiona panicznego lęku (przyspieszona akcja serca, poty, zaczerwienienie). Objawy uzewnętrzniają się w ciągu kilku minut po zadziałaniu stresowego bodźca czy wydarzenia i zanikają w ciągu dwóch - trzech dni (często w okresie kilku godzin). Cały epizod może być objęty częściową lub całkowitą niepamięcią. Jeżeli objawy utrzymują się dłużej, należy rozważyć możliwość zmiany rozpoznania.
Ostra:
- reakcja kryzysowa
- reakcja na stres
Wyczerpanie walką (combat fatigue)
Stan kryzysowy
Szok psychiczny



(F43.1) Zaburzenie stresowe pourazowe

Jest to opóźniona lub przedłużona reakcja na wydarzenie czy sytuację stresową (krótką lub długotrwałą) o wyjątkowo zagrażającym lub katastroficznym charakterze, która mogłaby wywołać niezwykle ciężkie przeżycia nieomal u każdego. Czynniki predysponujące, takie jak cechy osobowości (np. anankastyczna, asteniczna) lub wcześniejsze dekompensacje nerwicowe, mogą obniżać próg podatności na rozwój tego zaburzenia lub przyczynić się do zaostrzenia jego przebiegu, ale nie są one konieczne ani wystarczające dla jego wystąpienia. Typowe objawy obejmują przeżywanie na nowo urazowej sytuacji w natrętny
wspomnieniach ("reminiscencjach" - flashbacks) i koszmarach sennych. Pojawiają się one na tle poczucia "odrętwienia" i przytępienia uczuciowego, odizolowania od innych ludzi, braku reakcji na otoczenie, niezdolności do przeżywania przyjemności (anhedonii), a także unikania działań i sytuacji, które mogłyby przypomnieć przebyty uraz. Zazwyczaj występuje stan nadmiernego pobudzenia wegetatywnego z nadmierną czujnością i wzmożoną reaktywnością na bodźce oraz bezsennością. z powyższymi objawami i zmianami często związane są lęk i depresja i nierzadko występują myśli samobójcze. Początek zaburz
ia występuje po urazie, ale po okresie latencji, który może trwać od kilku tygodni do kilku miesięcy. Przebieg ma charakter zmienny, ale w większości przypadków można oczekiwać ustąpienia objawów. U małej części pacjentów zaburzenie może utrzymywać się przez wiele lat i przejść w trwałą zmianę osobowości (F62.0).
Nerwica urazowa



(F43.2) Zaburzenia adaptacyjne

Są to stany napięcia, niepokoju, przygnębienia (distress) i rozstroju emocjonalnego (disturbance), które powstają w okresie adaptacji do znaczących zmian życiowych lub do stresującego wydarzenia życiowego i zazwyczaj utrudniają społeczne przystosowanie i efektywne działanie. Stresor może zaburzać integralność społecznego układu odniesienia jednostki (osierocenie, przeżycia związane z separacją) lub szerszego systemu wsparcia społecznego i systemu wartości (migracja, status uchodźcy). Może też stanowić ważny etap rozwoju, czy kryzys rozwojowy (pójście do szkoły, rodzicielstwo, niemożność osi
nięcia ważnych celów osobistych, przejście na emeryturę). Indywidualne predyspozycje czy wrażliwość odgrywają ważną rolę w genezie i kształtowaniu objawów, ale zakłada się, że zaburzenie to nie wystąpiłoby bez działania czynnika stresowego. Objawy mogą być różnorodne i obejmują: nastrój depresyjny, lęk, zamartwianie się (lub mieszaninę tych objawów), poczucie niezdolności do radzenia sobie i planowania na przyszłość lub dalsze pozostawanie w obecnej sytuacji oraz pewne ograniczenie zdolności do spełniania codziennych czynności. Mogą pojawiać się również zaburzenia zachowania, szczególnie u



(F43.8) Inne reakcje na ciężki stres



(F43.9) Reakcja na ciężki stres, nie określona



(F44) Zaburzenia dysocjacyjne (konwersyjne)

Wspólnym rysem zaburzeń dysocjacyjnych czy konwersyjnych jest częściowa lub całkowita utrata normalnej integracji pomiędzy wspomnieniami przeszłości, poczuciem tożsamości, wrażeniami czuciowymi i kontrolą ruchów ciała. Wszystkie typy zaburzeń dysocjacyjnych mają tendencję do ustępowania po kilku tygodniach lub miesiącach, szczególnie jeśli ich początek był związany z urazowym wydarzeniem życiowym. Bardziej przewlekające się zaburzenia, szczególnie niedowłady i zaburzenia czucia, mogą wiązać się z nierozwiązywalnymi problemami czy trudnościami interpersonalnymi. Zaburzenia te były wcześniej
asyfikowane jako różne typy "histerii konwersyjnej". Obecnie uważa się, że są one pochodzenia psychogennego i są ściśle związane w czasie z urazowymi wydarzeniami, nierozwiązywalnymi czy "nie do zniesienia" sytuacjami, czy też z zaburzonymi relacjami z otoczeniem. Objawy często są odbiciem wyobrażeń pacjenta o tym, jak przejawiałaby się choroba somatyczna. Badanie lekarskie i dodatkowe nie potwierdzają żadnej znanej choroby somatycznej czy neurologicznej. Poza tym można się dopatrzeć, że utrata funkcji jest wyrazem potrzeb psychologicznych czy konfliktów. Objawy mogą rozwijać się w ścisłym
iązku ze stresem psychologicznym i często występują nagle. Kategoria ta obejmuje tylko zaburzenia funkcji somatycznych będących normalnie pod świadomą kontrolą oraz zaburzenia wyrażające się utratą czucia. Zaburzenia obejmujące ból i inne złożone doznania somatyczne, związane z czynnością wegetatywnego układu nerwowego, są zaklasyfikowane jako zaburzenia pod postacią somatyczną (F45.0). Należy zawsze pamiętać o możliwości późniejszego pojawienia się poważnych zaburzeń somatycznych czy psychicznych.
Obejmuje: konwersyjna:
- histeria
- reakcja
histeria
psychoza histeryczna
Nie obejmuje: symulacja (Z76.5)



(F44.0) Amnezja dysocjacyjna

Główną cechą jest tu niepamięć, zazwyczaj ważnych świeżych wydarzeń, która nie jest spowodowana organicznym zaburzeniem psychicznym i jest zbyt duża, aby ją tłumaczyć zwykłym roztargnieniem czy zmęczeniem. Przeważnie koncentruje się na wydarzeniach urazowych, takich jak: wypadek, nieoczekiwane osierocenie i zazwyczaj jest częściowa i wybiórcza. Całkowita i uogólniona amnezja pojawia się rzadko i zazwyczaj jest składową fugi (F44.1) i w ten sposób powinna być klasyfikowana. Rozpoznania amnezji dysocjacyjnej nie należy stawiać w przypadkach organicznego zaburzenia mózgu, zatrucia czy nadmiern
o zmęczenia.
Nie obejmuje: zaburzenie amnestyczne wywołane alkoholem lub inną substancją psychoaktywną (F10-F19 często z czwartym znakiem .6)
amnezja:
- BNO (R41.3)
- następcza (R41.1)
- wsteczna (R41.2)
niealkoholowy organiczny zespół amnestyczny (F04)
amnezja po napadzie padaczkowym (G40.-)



(F44.1) Fuga dysocjacyjna

Fuga dysocjacyjna wykazuje wszystkie cechy amnezji dysocjacyjnej wraz z pozornie celowymi podróżami poza swoim terenem. Zachowanie pacjenta podczas zaburzeń może postronnemu obserwatorowi wydać się zupełnie normalne, choć okres fugi pokryty jest niepamięcią.
Nie obejmuje: fuga po napadzie padaczkowym (G40.-)



(F44.2) Osłupienie dysocjacyjne (stupor dysocjacyjny)

Osłupienie dysocjacyjne rozpoznaje się na podstawie głębokiego ograniczenia lub zupełnego braku ruchów dowolnych i braku normalnej reakcji na bodźce zewnętrzne, jak światło, hałas i dotyk. Badanie fizykalne i badania dodatkowe nie wykazują objawów organicznych, są natomiast wyraźne dowody psychogennego uwarunkowania w postaci świeżych wydarzeń stresowych czy problemowej sytuacji.
Nie obejmuje: organiczne zaburzenia katatoniczne (F06.1)
osłupienie:
- BNO (R40.1)
- katatoniczne (F20.2)
- depresyjne (F31-F33)
- maniakalne (F30.2)



(F44.3) Trans i opętanie

Terminy te oznaczają zaburzenia cechujące się przejściową utratą własnej tożsamości i pełnej orientacji co do otoczenia. Obejmują wyłącznie te stany transu, które są niezależne od woli, niechciane i nie zachodzą w sytuacjach akceptowanych ze względów religijnych czy kulturowych.
Nie obejmuje: stany związane z:
- ostrymi i przemijającymi zaburzeniami psychotycznymi (F23.-)
- organicznym zaburzeniem osobowości (F07.0)
- zespołem powstrząsowym (F07.2)
- używaniem substancji psychoaktywnych (F10-F18, często z czwartym znakiem .0)
- schizofrenią (F20.-)



(F44.4) Dysocjacyjne zaburzenia ruchu

Charakterystycznym objawem jest tu utrata zdolności do poruszania całymi kończynami lub ich częściami. Może to bardzo przypominać każdą postać ataksji, akinezji, afonii, dyzartrii, dyskinezy, napadów drgawkowych czy porażenia.
Psychogenne:
- afonia
- dysfonia



(F44.5) Drgawki dysocjacyjne

Drgawki dysocjacyjne mogą bardzo przypominać napady padaczkowe pod względem charakteru drgawek, natomiast rzadko zdarza się przygryzienie języka, uszkodzenie ciała z powodu upadku czy nieświadome oddanie moczu; świadomość może być zachowana lub zaburzona tak, jak w osłupieniu dysocjacyjnym lub w transie.



(F44.6) Dysocjacyjne znieczulenia i utrata czucia zmysłowego

Granice znieczulonych obszarów skóry wiążą się bardziej z wyobrażeniami pacjenta o funkcjonowaniu ciała niż z wiedzą medyczną. Różnice takie dotyczą np. ubytku poszczególnych rodzajów czucia, które nie znajdują odbicia w uszkodzeniu nerwów obwodowych. Utracie czucia mogą towarzyszyć skargi na parestezje. w zaburzeniach dysocjacyjnych rzadko dochodzi do całkowitej utraty wzroku i słuchu.
Głuchota psychogenna



(F44.7) Mieszane zaburzenia dysocjacyjne (konwersyjne)

Jest to kombinacja składająca się z zaburzeń określonych w F44.0-F44.6.



(F44.8) Inne zaburzenia dysocjacyjne (konwersyjne)

Zespół Gansera
Osobowość mnoga
Psychogenne:
- przymglenie
- stan pomroczny



(F44.9) Zaburzenia dysocjacyjne (konwersyjne), nie określone



(F45) Zaburzenia występujące pod postacią somatyczną (somatoform disorders)

Główną cechą zaburzeń tej kategorii jest powtarzające się występowanie objawów somatycznych z uporczywym domaganiem się badań lekarskich, pomimo negatywnych wyników takich badań i zapewnień lekarzy, że dolegliwości nie mają podstaw somatycznych. Jeżeli współistnieją jakieś choroby somatyczne, nie wyjaśniają one charakteru i nasilenia objawów ani też przygnębienia (distress) i obaw o własne zdrowie.
Nie obejmuje: zaburzenia dysocjacyjne (F44.-)
stereotypie ruchowe (F98.4)
dyslalia (F80.0)
seplenienie (F80.8)
obgryzanie paznokci (F98.8)
czynniki psychologiczne czy behawioralne związane z zaburzeniami lub chorobam klasyfikowanymi w innym miejscu (F54)
dysfunkcja seksualna, nie spowodowana zaburzeniem organicznym lub chorobą somatyczną (F52.-)
ssanie kciuka (F98.8)
tiki w dzieciństwie i okresie młodzieńczym (F95.-)
zespół Gilles de la Tourette (F95.2)
trichotillomania (F63.3)



(F45.0) Zaburzenie somatyzacyjne

Główna cecha tego zaburzenia polega na różnorodnych, nawracających i często zmieniających się objawach somatycznych, które utrzymują się od co najmniej dwóch lat. Większość pacjentów ma za sobą długą i skomplikowaną historię kontaktów z podstawową i specjalistyczną opieką zdrowotną, włącznie z licznymi negatywnymi wynikami badań i bezowocnymi operacjami eksploracyjnymi. Objawy mogą dotyczyć każdej części ciała czy układu. Przebieg zaburzenia jest przewlekły i zmienny i często łączy się z zakłóceniem funkcjonowania społecznego, interpersonalnego i rodzinnego. Krótkotrwałe (krócej niż dwa lat
i mniej jaskrawe objawy należy klasyfikować jako zaburzenia w postaci objawow choroby somatycznej, niezróżnicowane (F45.1).
Złożone zaburzenia psychosomatyczne
Nie obejmuje: symulacja (świadome udawanie)



(F45.1) Zaburzenia występujące pod postacią somatyczną, niezróżnicowane

Rozpoznanie takiego zaburzenia winno być brane pod uwagę, gdy skargi somatyczne są wielorakie, zmienne i uporczywe, ale brak jest pełnego i typowego klinicznego obrazu somatyzacji.
Niezróżnicowane zaburzenie psychosomatyczne.



(F45.2) Zaburzenie hipochondryczne

Istotną cechą tego zaburzenia jest stałe przekonanie pacjenta, że jest on chory na jedną lub więcej poważnych i postępujących chorób somatycznych. Pacjent ujawnia uporczywe skargi somatyczne albo stale skupia uwagę na ich fizycznej naturze. Normalne czy banalne doznania lub przejawy są często interpretowane przez pacjenta jako nienormalne i przykre, a uwaga skupiona jest zwykle na jednym czy dwóch narządach albo układach ciała. Często występuje wyraźna depresja lub lęk, co może usprawiedliwiać dodatkowe rozpoznanie.
Zaburzenia obrazu ciała
Dysmorfofobia (nieurojeniowa)
Nerwica hipochondryczna
Hipochondriaza
Nosofobia
Nie obejmuje: dysmorfofobia urojeniowa (F22.8)
utrwalone urojenia dotyczące funkcjonowania i kształtu ciała (F22.-)



(F45.3) Zaburzenia wegetatywne występujące pod postacią somatyczną

Pacjent prezentuje objawy tak, jakby były one spowodowane przez fizyczną chorobę całego układu lub narządu, które są głównie czy wyłącznie unerwione i kontrolowane przez wegetatywny układ nerwowy: układ krążenia, przewód pokarmowy czy układ moczowo-płciowy. Zazwyczaj występują dwa typy objawów, z których żaden nie jest wyrazem fizycznej choroby narządu lub całego układu. Pierwszy typ obejmuje skargi stanowiące obiektywne objawy pobudzenia układu autonomicznego, jak przyspieszona czynność serca, poty, zaczerwienienie, drżenie oraz towarzyszący lęk i poczucie zagrożenia chorobą somatyczną. Dr
i typ stanowią subiektywne skargi, zmienne i niespecyficzne, jak wędrujące bóle, uczucie ciężaru, ściskania, wzdęcia czy uczucie rozdymania, które odnoszone są przez pacjenta do określonego narządu lub układu.
Nerwica serca
Zespół Da Costa
Nerwica żołądka
Astenia neurocirculatoria
Psychogenne formy:
- aerofagii
- kaszlu
- biegunki
- niestrawności
- zaburzeń w oddawaniu moczu (dysurii)
- wzdęcia
- czkawki
- hiperwentylacji
- częstomoczu
- zespołu drażliwego jelita grubego (colon irritabile)
- skurczu wpustu
Nie obejmuje: psychologiczne i behawioralne czynniki związane z zaburzeniami lub chorobami klasyfikowanymi w innym miejscu (F54)



(F45.4) Uporczywe bóle psychogenne

Do głównych skarg należy uporczywy, silny i niepokojący ból, którego nie można w pełni wyjaśnić procesami fizjologicznymi czy chorobami somatycznymi, i który występuje w związku z konfliktem emocjonalnym czy problemami psychospołecznymi. Nasilenie tego konfliktu czy problemu uzasadnia przypuszczenie, że mają one główne znaczenie przyczynowe. w następstwie uporczywego bólu zwykle wzrasta zainteresowanie i opieka nad pacjentem - zarówno osób bliskich, jak personelu medycznego. Kategoria ta nie obejmuje bólu ocenianego jako psychogenny, w przebiegu zaburzeń depresyjnych czy schizofrenii.
Psychalgia
Psychogenne:
- bóle krzyża
- bóle głowy
Zaburzenia bólowe psychogenne
Nie obejmuje: ból krzyża BNO (M54.9) ból:
- BNO (R52.9)
- ostry (R52.0)
- przewlekły (R52.2)
- oporny na leczenie (R52.1)
napięciowe bóle głowy (G44.2)



(F45.8) Inne zaburzenia występujące pod postacią somatyczną

Kategoria ta zawiera wszystkie inne zaburzenia czuciowe, czynnościowe i behawioralne, które nie są spowodowane chorobą somatyczną i niezależne od czynności układu wegatytywnego. Natomiast są one ograniczone do jednego określonego układu lub narządu i ściśle powiązane w czasie z wydarzeniami stresowymi czy problemami.
Psychogenne:
- zaburzenia miesiączkowania
- zaburzenia połykania (włączając "globus hystericus")
- świąd
- kręcz karku
Zgrzytanie zębami



(F45.9) Zaburzenia występujące pod postacią somatyczną, nie określone

Zaburzenia psychosomatyczne BNO



(F48) Inne zaburzenia nerwicowe

Planujesz wątek cykliczny ?

OCD - zaburzenia obsesyjno-kompulsywne
ED - zaburzenia łaknienia (bo chyba nie chodziło koleżance o 'erection disorders' ;)
Niestety, nie znalazłem BZW.

No to się kolega rozpisał.

...to się własnie zorientowałam, że poczty nie aktywowałam ; )
już aktywowałam.

kolega ze srebrzyska, rozumiem, że zorientowany w temacie...

ale nie wszystko jednocześnie, za dużo szczęścia na raz ; )

ale schizofrenii nie mam, tak przy okazji :P

Droga Schizofrenio,

Obawiam się że, nie spełniam kryteriów bratniej duszy. Nie zdiagnozowano u mnie żadnego z powyższych (ok, nawet się nie badałem). Mam też mało wspólnego z BHP,PKP czy PKS. Nawet unikam PKO.

Oczywiście nazwanie mnie koleżanką też było by sporym nadużyciem.

Niemniej kod który użyłaś w pierwszym poście mnie zaintrygował. O ile wcześniejsze skróty zostały wyjaśnione, o tyle ostatni wciąż pozostaje tajemnicą. Po 10 minutach googlania (a co? ja nie znajdę!?) nadal nie rozszyfrowałem co znaczy BZW (ano... nie znalazłem...). Czy mogła byś zaspokoić mą ciekawość nim pod jej wpływem nabawię się któregoś eFa?

Zgaduje że nie chodzi o Bakteryjne Zapalenie Wsierdzia ani Boso Zapierdzielam Wszędzie (zwane też syndromem Zakopower).

no cóż... jest to taki "tajemniczy" skrót, znany głównie osobom zainteresowanym ; )
tzn., jeśli ktoś jest bzw, to najczęściej zdaje sobie z tego sprawę, (choć nie zawsze oczywiście) natomiast jeśli ktoś nie jest, to często nie ma świadomości istnienia takiego pojęcia.
dotychczas przypadłość określana tym skrótem nie została sklasyfikowana jako zaburzenie psychiczne, chociaż żyjąc w tym kraju i tym społeczeństwie, mam świadomość, że istnieje duża liczba osób, która bardzo by tego pragnęła, bo tak właśnie te osoby postrzega...
Bezdzietni Z Wyboru - to osoby, które z różnych powodów nie chcą mieć dzieci. nie, żebym ich od razu nie znosiła, czasem nawet je lubię, ale po prostu nie aż tak, aby mieć własne.
temat taki wywołuje zwykle lawinę negatywnych komentarzy, ale to nie jest wątek na ten temat, więc jeśli ktoś chce się ustosunkować czy wywoływać dyskusję, proszę o założenie oddzielnego wątku... ja nie zamierzam się na ten temat wypowiadać.

ps. np. osoba bojąca się pająków raczej świadomie nie szuka znajomych wśród hodowców tychże...

pozdrawiam : )

Bardzo dziękuję za rozwinięcie - nigdy bym na to nie wpadł.

zaglądasz tu jeszcze? Ja się chętnie odezwę :) Też nie jestem Matką Polką ;)

ja spełniam chyba wszystkie kryteria, jak się skontaktować?

wszyyystkie? serio? ja RZS ,ale to inna kategoria:)

... no właśnie zajrzałam :)

Zajrzałaś i nie odpowiedziałaś :(

W sumie to ja szukam szybkiego, nie zobowiązującego seksu ale Ciebie nie będzie to interesować ?

No cóz, zawsze warto spytać. Kto pyda nie błądzi.

widzę że i Ty nie śpisz po nocach :)

Czasem tak bywa. A co u Ciebie powoduje bezsenność ?