Nie jestem człowiekiem, który potyka się o kamień, zabiera go do domu i latami poleruje mając nadzieję, że w końcu nabierz on szlachetnego charakteru. Tacy po latach, zwykle w kluczowym momencie...
rozwiń
Nie jestem człowiekiem, który potyka się o kamień, zabiera go do domu i latami poleruje mając nadzieję, że w końcu nabierz on szlachetnego charakteru. Tacy po latach, zwykle w kluczowym momencie życia, uświadamiają sobie, że kamień to kamień.
Wolę przegrzebać górę szlamu, znaleźć perełki i wtedy je polerować. Znam ich wartość i nie kończę rozczarowany.
zobacz wątek
