Kpiną w Pendolino !

Nie mogę się powstrzymać, więc wrzucam wierszyk z "Dziennika Krzysztofa Feusette". Temat afery Pendolino będącej kwintensencją strategii modernizacyjnej Platformy dostarczył znakomitego materiału do kpin. Platforma, która przez parę lat wykorzystywała marketing bazujący na popkulturze i motywie obciachu,trafiający swą poetyką do umysłów lemingów i buractwa, sama teraz pada ofiarą tego motywu, który wrócił do niej jak bumerang.

Oto kpiny w wersji Feusette:

"Stoi na stacji skład Pendolino.

Drogi i cudny, jak we wsi kino.

Albo kasyno.

Stoi i wyje, dyszy i płacze,

Kiedyż was, tory, wreszcie zobaczę?

Ech, jak kiepściutko...

Ach, jak puściutko...

Och, jak cieniutko...

Uff, jak głupiutko...

Już ledwo stoi, już ledwo zipie,

A jeszcze Nowak pieniędzmi sypie.

Media do niego podoczepiali

I dziennikarzy, żeby klaskali:

Cmok, jakie piękne...

Cmok, jakie cudne...

Ech, jakie to dziennikarstwo trudne.

W pierwszym wagonie siedzi elita,

Nikt tu o koszty więc nie zapyta.

W drugim platforma, o jaka śmieszna

Jaka tragiczna, lecz jak pocieszna.

W trzecim pan premier z panem Nowakiem.

W czwartym lokalni - burak z burakiem.

A w piątym, baczność, minister Vincent

Dał za to miejsce dolarów pińcet.

W szóstym lemingi ślepo wpatrzone

W obrazek wyspy szczawiozielonej.

W siódmym już czeka red. Sobieniowski,

By PiS-em przesłonić ponure wnioski,

Że skład ten i pociąg, wielki, błyszczący

To bzdet jedynie nic nie znaczący.

Bo nie ma torów, jest tylko pic.

I wciąż pytanie dudni: jak żyć?

A władza rzecze: chłopcze, dziewczyno,

Żyjcie tak właśnie, jak Pendolino!

Na bocznej stacji, bez żadnych szans,

Bo przecież ważny jest tylko lans.

Niech was nie zwiodą ci z opozycji,

Że co innego w życiu się liczy.

Niech będzie zawsze, jak do tej pory:

Jest w Polsce władza, i są pisiory!"