Ten "eksponat" jak mnie nazywasz, leżał na stole operacyjnym puckiego szpitala, w lutym 2020 roku, krótko przed tym zanim się zaczęła pandemia.
Czy bym szalała? Haha. No cóż, zdarzyło się, że...
rozwiń
Ten "eksponat" jak mnie nazywasz, leżał na stole operacyjnym puckiego szpitala, w lutym 2020 roku, krótko przed tym zanim się zaczęła pandemia.
Czy bym szalała? Haha. No cóż, zdarzyło się, że mizadolam otrzymany na tzw "głupiego jasia" nie powalił mnie do końca i pamiętam pewne przebłyski tego dnia, wliczając od połowy zabiegu operacyjnego, taka bezwładna, z znieczuleniem odcinającym czucie w nogach. Jakoś to zniosłam z godnością, bo musiałam. Personelu nie tknęłam najmniejszym palcem, mimo finału niezbyt pomyślnego dla mnie.
Po prostu uznałam, że tak musiało być.
zobacz wątek
