Od szczekania mam sukę
Wstęp 1.
Od zawsze siedziało we mnie coś typu "stawanie okoniem". Wywnętrzać sie nie zamierzam, ale wiem, skąd się to wzięło ;)
Wstęp 2.
W liceum miałem matematyczkę starą pannę....
rozwiń
Wstęp 1.
Od zawsze siedziało we mnie coś typu "stawanie okoniem". Wywnętrzać sie nie zamierzam, ale wiem, skąd się to wzięło ;)
Wstęp 2.
W liceum miałem matematyczkę starą pannę. Za "moich czasów", tuż przed Jej 40-tką, znalazła se chłopa i zaciążyła.
Tuż przed..opowiadała, jaką Ją straszna nieprawość spotkała. Przeszłą na czerwonym świetle i olała milicjanta, który na Nią gwizdał.
Milicjant Ją dogonił i wlepił mandat. Nieprawość (wg Jej słów) polegała na tym, że do pogwizdów mężczyzn jest przyzwyczajona zatem nie było powodu, aby się zatrzymać (gwiazdą nie była ale paszczakiem też nie) - zatem miała prawo mieć wylane.
To, że taki bzdet pamiętam do dzisiaj oznacza, że coś mi z niego mocno utkwiło we łbie.
Wstęp 3.
Miałem okazję troszkę pogadać z BMtF :D
Meritum:
Wylazłem z suką na wieczorny spacer na standardowe miejsce wysiku i wykupu :D
Czyli - po drugiej stronie ULICY, za światłami, które działają niezmordowanie nawet o 4 w nocy..
Przede mną idzie trzech chłopa (?). W SUMIE są w moim wieku.. może ciut starsi.
Dochodząc do skrzyżowania widzę, że w promieniu prznajmniej 200-300m nie ma śladu auta. Zatem spokojnie je przechodzę.
W połowie zauważam, że chłopaki się zatrzymali. Rzut oka.. no tak, czerwone.
Notorycznie łażę po tym przejściu na czerwonym. Zazwyczaj jest instynkt stadny. Jak ja przechodzę (na luzie, z suką) to odruchowo inni też przechodzą.
Ale nie tym razem. Chłopaki stali.. i czekali aż im się światełko zmieni.
Pierwszy mój odruch to był uśmiech od ucha do ucha.. ale króciutko..
Nie dalej niż 50m później zajarzyłem głębię.
Psy Pawłowa.
Zero własnego mózgu. Zero rzeczywistego kontaktu z otoczeniem.
Reakcja na kolorowe lampki, bez refleksji..
Wróciłem do domu zdołowany.
Wojna musi być, coby przywrócić pryncypia... albo ludzkość zginie utopiona we własnych miazmatach.
zobacz wątek
