Odpowiadasz na:

Re: Przestrzeń osobista...

Oczywiście, że tak, ale o tym można po prostu powiedzieć tym, co zaczepiają a nie liczyć, że taki ktoś sam będzie wiedział, że akurat nasza przestrzeń osobista jest dużo większa niż innych.
... rozwiń

Oczywiście, że tak, ale o tym można po prostu powiedzieć tym, co zaczepiają a nie liczyć, że taki ktoś sam będzie wiedział, że akurat nasza przestrzeń osobista jest dużo większa niż innych.
A tak, żeby móc się wzajemnie szanować, należy uciszyć dziecko, które się wydziera w miejscu publicznym. Pewnie, że jak się przewróci i stłucze kolano, to ma prawo popłakać ale wówczas przytulenie działa cuda. Jednak jeśli się wydziera bo chce coś wymusić, to szacunek do drugiego człowieka i zwyczajna kultura osobista wymagają, żeby dziecko uciszyć. Ponadto należy też zwracać na uwagę przeznaczenia miejsca, w którym się znajdujemy. Co innego jak wrzask będzie w parku a co innego w sklepie, który jest po to, by robic w nim zakupy. To jest miejsce zamknięte, hałas się "nie rozejdzie" i zwyczajnie przeszkadza. Jakby tak przyszło 10 mamuś z wrzeszczącymi dziećmi i nie chciało ich uciszyć, bo "nie obchodzi mnie to, że inni chcą spokoju" to nie słychać by było własnych myśli, a na pewno nie tego, co mówi ekspedientka do nas. Należy też mieć na względzie ludzi pracujących w sklepie. Jakby ciągle były takie wrzeszczące dzieci, to można by było zgłupieć. Ktoś powie "taka praca". Otóż nie, praca pracą (te panie przy kasie i tak mają ciężko) ale brak kultury osobistej jest nie do zaakceptowania. Na szczęście więcej jest takich normalnych rodziców, którzy nie próbują całego otoczenia dopasować do swojego dziecka, bo mu wolno.
Dziecko dopiero uczy się żyć w tym świecie. Ale nauka na pewno nie oznacza, że może robić, co chce. Nauka to też zwracanie uwagi, czego nie można robić.
A te wszystkie określenia typu "tępa dzida" i inne to naprawdę nie mój pomysł. Nigdy by mi nie przyszło do głowy, by ludzi tak nazywać. To było cytowanie :)