Odpowiadasz na:

Dle mnie rewelacja

Byłem 3 razy.
Muzyka jest świetna, scenografia to majstersztyk.
Choreografia w tak dużych grupach też robi wrażenie.
Przeniesienie do XX wieku się zdecydowanie broni, jednak jak... rozwiń

Byłem 3 razy.
Muzyka jest świetna, scenografia to majstersztyk.
Choreografia w tak dużych grupach też robi wrażenie.
Przeniesienie do XX wieku się zdecydowanie broni, jednak jak oprawcy mają mundury kojarzące się z III Rzeszą, to robią większe wrażenie niż tunika i sandały.
Aktorsko też świetnie. Do zagrania najwięcej mają Neron i Petroniusz (wolę wersję gościnną Marka Nędzy), więc będą zgarniać najwięcej pochwał, ale warto się przyjrzeć i innym. Winicjusz świetny w obu wersjach, wzruszająca Eunice z piękną piosenką. Akte w wykonaniu Mai Gadzińskiej, która naprawdę dużo wyciąga z małej postaci.
A Ligia nie ma jakoś dużo do pogrania - spełnia wizję reżysera, i tak jest bardziej wyrazista niż w książce. Widać że i chciałaby i boi się, ma te rozterki, ale ma też swoje zdanie. Do tego ma 2 świetne piosenki, które są rewelacyjnie wykonane. Wg mnie zwłaszcza Julia robi tu kawał dobrej roboty. Tym bardziej ze prawie non stop jest na scenie - też w scenach grupowych, więc rola ciężka i wymagająca fizycznie, a obie dziewczyny dają radę.
Furie są doskonałym dodatkiem reżysera, ale też są świetnie zagrane.
Ogólnie intensywny spektakl, warto pójść więcej razy aby dostrzec detale, za jednym obejrzeniem chyba nie da się ogarnąć wszystkiego.
Zakończenie o chrześcijanach prześladujących dalej nie jest antykościelny, jest niestety historyczny, i nadaje trochę ponadczasowości tej historii i tym bardziej przekonuje że przeniesienie tego w inny czas tak naprawdę mało zmienia, zawsze są prześladujący i prześladowani i nie ma znaczenia dla historii kto akurat jest po której stronie, bo i tak nie wyciągamy z tego wniosków.