Senior - humory

psycholog, tylko czy będzie chciała to inna sprawa. Seniorzy mają to do siebie że boją się w jakim etapie życia są, wszystko się kumuluje, strach że jest coraz węcej niemocy, człowiek przestaje mieć wpływ na swoje życie, zaczyna się więcej pomagania innych osób co wprowadza w ich życie bałagan, szczególnie że są przyzwyczajeni do swojego własnego trybu życia, takiego już monotonnego i "bezpiecznego", jedzenie po swojemu już się kończy teraz je to co Ty ugotujesz, a ona jadała inaczej co prowadzi do "buntu" - jak małe dzieci nam się buntują tak na starość też wychodzi. Moja babcia nie da sobie gotować, przypala gary, ale ona chce wszystko - sama (moja 5 letnia córka też chce wszystko "siama") . Jeżeli jednak ta moc jest, babcia jest w sile wieku to w kuchni ciężko o dwie kobiety, wojna na bank! Kuchnia ma tylko jedną królową :)

szczera prawda

Ja bym powiedzial, ze nie psycholog, a psychiatra. Psychologiem latwo zostac, wystarcza studia zaoczne na zwyklym uniwerku. Psychiatra to jednak lekarz medycyny, moze wypisywac leki, a tu pewnie bez lekow sie nie obedzie. Ktos kiedys polecal tutaj tego goscia https://www.znanylekarz.pl/piotr-wrzesniewski-2/psychiatra-lekarz-medycyny-pracy/gdynia - zapisalem bo ktos mi bliski ma podobne problemy, ale nie udalo sie go przekonac, by zabrac go do psychiatry. Jesli bedziesz miala podobny problem, to rezerwowo mozna probowac znalezc dobrego neurologa - to specjalnosc zblizona i oni tez moga wypisywac leki antydepresyjne i wiedza jak dzialaja (choc nie az pewnie tak dobrze jak psychiatrzy). Moge polecic https://www.znanylekarz.pl/piotr-malczewski/neurolog/gdynia Ewentualnie moze tez geriatra bylby jakims wyborem, ale tu nie wiem...