W trójkącie

Byłam na pokazie przedpremierowym , w Sylestra - okropny , z komedią nis wspolnego , nic do śmiechu , nie bardzo wiem co reżyser chcial osiągnąc ?

Ma rys ironiczny żeby widz łatwiej mógł przełknąć gorzki smak dramatu.

w końcu inny niż " zabili go i uciekł "ale bez fajerwerków, troche dobrych dialogów

Trzeba zobaczyć

Specyficzny. Dla mnie 10/10

Wlecze się strasznie

Błyskotliwy, umiejętnie buduje napięcie, świetna satyra. Dla tych, którzy lubią inteligentne poczucie humoru.

Brawurowa satyra ale nie komedia owszem warto zobaczyć ale zlota palma to przesada

Bogaci są brzydkimi, głupimi, bezdusznymi, zgniłymi istotami.
Wszyscy zrobią wszystko dla konsumpcji, wszyscy jesteśmy bezmyślnymi marionetkami w robieniu szmalu.
Konsumpcja rządzi naszymi bytem. I to wszystko okraszone wymiocinami, alkoholem.
Film za długi, nużący, momentami irytujący. Prosty, momentami nachalny.
Spodziewałam się więcej niuansów po tym twórcy, jakiejś metafory
Są ludzie na widowni, którzy się momentami śmieją, ale z komedią ten film ma niewiele wspólnego.
Może to satyra kreślona grubą krechą, komedia na pewno nie.

Warto zobaczyć 8/10

W zalewie polskich "komedii" i holywódzkiej sieciowej szmiry film jak powiew świeżej bryzy. Ma swoje mankamenty, bo momentami akcja się zacina, ale za sam pomysł należy się dycha. W każdej chwili może się zdarzyć, że nasza sytuacja zmieni się całkowicie i to będzie prawdziwa próba charakterów i umiejętności. To film inny / nawet politycznie / i to trzeba uwzględnić i docenić.

Z tą opinią mogę się w pełni zgodzić, ale nie z tytułem opinii. To dobry film, ale nie rewelacja.

oczywiście dla inteligentnych widzów, a nie tych, którzy się nudzili, im polecam polskie komedyjki

Te "polskie komedyjki" bywają słabe ale i bywają znakomite, bywają dla mało rozgarniętych mas, ale i bywają dla ludzi mądrzejszych, inteligentnych. Nie jest z tym tak źle :) Natomiast film "W trójkącie" - to raczej nie komedia.

"W trójkącie" w reż. Rubena Östlunda, autora genialnego The Square. "W trójkącie" to film o życiu, w którym miłość...nie istnieje, a najwyższą wartością są pieniądze. Mamona rządzi światem. I nie jest to świat przyjazny. Jest to świat sztucznych relacji damsko-męskich gdzie głównym tematem są... pieniądze (świetna scena rozpoczynająca film od kłótni o to, kto ma zapłacić za kolację), głównym tematem rozmów między ludźmi są... pieniądze. I główną wartością są... pieniądze. Gdzie bogaci od biednych nie różnią się niczym, ani kulturą, ani poziomem wiedzy, niczym, poza jednym - tak już wiecie - poza pieniędzmi. I ci biedni wcale nie są lepsi od tych bogatych, bo gdy tylko dorwą się do władzy to... są tacy sami. W filmie pokazana jest para - którą nie łączy jednak miłość, a wzajemne korzyści, jakie daje im bycie razem. Zysk i strata - to główny miernik (anty)bohaterów tego świetnego filmu. Moją ulubioną postacią jest kapitan (w tej roli świetny Woody Harrelson) - wiecznie pijany - i rzucający cytatami klasyków antykapitalizmu. Warto w tym filmie zwracać uwagę na szczegóły - np. na z pozoru sympatyczną parę staruszków... zwróćcie uwagę czym owi staruszkowie się zajmują zawodowo, na czym dorobili się milionów... Albo gruby bogaty tzw. noworuski, który jak sam mówi o sobie: "I sell sh*t"... Tutaj mała jeszcze uwaga - ktoś kto w Polsce nadał w dystrybucji temu filmowi tytuł "W trójkącie" jest kompletnym d**ilem. Tytuł oryginału to: "Triangle of Sadness" a więc "Trójkąt Smutku"... co w krajach anglojęzycznych oznacza płatek skóry między brwiami, którym np. właśnie modelka może manipulować, aby wyrazić emocje, lub który można poddać działaniu botoksu. I jest to gra słów dot. tego co dzieje się na ekranie, gdzie bogaci i piękni ludzie, albo bogaci, albo chociaż piękni, są w istocie smutni, ba - są żałośni. Więc gratuluję tłumaczowi szczytu głupoty.

@ DR PE. Dobre tłumaczenie polega na odpowiednim odniesieniu do norm językowych, ale także społecznych i kulturowych. W Polsce ("kraju polskojęzycznym") nie popadliśmy w celebrycką, czy influersencką, manię wzajemnego oddziaływania na taką skalę, jak w "krajach anglojęzycznych" (a swoją drogą uważam, że gorzej jest w pewnym innym obszarze językowym). Nie byłoby zrozumiałe tłumaczenie na język polski: "Trójkąt smutku". Chyba, że tytuł zawierałby gwiazdkę z wyjaśnieniem. Zatem polecam nieco więcej spokoju w krytykowaniu kogoś. (PS. W jęz. polskim piszemy wielką literą tylko pierwszy wyraz tytułu filmu).

Polecam nieco bardziej wytrawnym kinomaniakom. Faktycznie w filmie widać rys The Square. Propozycja wciąga i trzyma w napięciu do ostatniej sekundy. Napięcie narasta tu jak u Hitchcocka!! Polecam, aczkolwiek mojemu współwidzowi film zdecydowanie nie przypadł do gustu także mam nadzieję, że z wami będzie wręcz przeciwnie:) Enjoy!!

To bardzo trafna prezentacja przedstawicieli pewnej nacji, która bryluje zwłaszcza w Europie zachodniej (już bez wielkiej litery) posiadanymi jachtami, zegarkami itp., a ostatnio też żałosnym uczestnictwem w świecie influenserów, a której przywódcy mają imperialne aspiracje. Prymitywni i pozbawieni przyzwoitości bogacze i pseudobogacze w zetknięciu z chcącą ich zaspokoić we wszystkim obsługą luksusowego jachtu (choć tego luksusu za dużo nie pokazano, ale jest w kontekście). A potem następuje niespodziewany zwrot wypadków i całkiem nowa sytuacja. Wcielenie tych mało wartościowych ludzi w nowe role. Brak bohatera pozytywnego. Naprawdę niezły pomysł filmu!

Nie komercyjny Czyli +

Każdy wyraża opinie wg swoich gustów.
Bałam się iść na ten film po przeczytaniu opini. W kinie komplet zajętych miejsc. W momentach śmiesznych widzowie się śmieli. Dobrze opisane komedio dramat. Nie jest to typowa komedia. Warto iść bo to film inny niż reszta ;) podzielony na 3 części. 8/10

Swietny.

Katastrofa jachtu kończy się dla nielicznej grupy rozbitków ćwiczeniem survivalowym na wyspie "bezludnej". I cóż potrafią wtedy dokonać modele, influencerzy, rentierzy, HR-owcy ...