Moja suczka od kilku dni męczyła się z niedrożnością jelit, której objawy zignorowali lekarze w innym gabinecie.
Gdy trafiłam na Kielecką, była umierająca.
W tych późnych godzinach wieczornych nigdzie indziej już nie chciano jej ratować, także z powodu braku w innych klinikach odpowiednich warunków (przede wszystkim zespołu ludzi gotowego do interwencji).
Przy Kieleckiej bez zbędnych rozważań rozpoczęto ratowanie mojej suczki. Lekarze poświęcili noc po swoich dyżurach na jej nieoczekiwaną operację. Rano też byli przy niej choć nadzieje były nikłe.
Przeżyła noc.
Następnie pacjentka, w efekcie zapalenia otrzewnej po perforacji jelit, jeszcze wielokrotnie w trakcie miesięcznego leczenia była na granicy śmierci. Leczono ją mimo to do... końca, do... cudu jakim było jej wyzdrowienie.
Życie mojej suczki zawdzięczam bezprecedensowemu poświęceniu lekarzy i determinacji w walce o nią a także wykorzystaniu specjalistycznego sprzętu.
Odnośnie zaś odpłatności... na leczenie, pobyt w klinice, opiekę, wyżywienie spodziewałam się zrujnować a zapłaciłam tylko ułamek wartości tego dzieła.