czy ktos wie gdzie mozna kupic ksiazke?

bumerang-beatarak.com.pl ???

Była wiosna 2003 roku jak się poznaliśmy.
W sumie w taki sam sposób, jak poznaje się większość ludzi.
W przypadkowym miejscu, w tłumie przypadkowych osób, spośród których z jednymi zamienia się dwa zdania, z drugimi cztery, a z niektórymi się po prostu rozmawia.
No i my tak właśnie po prostu sobie rozmawialiśmy.
O wszystkim i o niczym, albo o wszystkim po trochę.
Po prostu tak, jak rozmawia się z kimś po raz pierwszy, a mimo to całkiem miło.
Ta rozmowa mogła być pierwszą i ostatnią. Właściwie wszystko na to wskazywało. Takie dwa odległe światy. Mój na południu Polski, a jego w głębi Szwecji.
Jednak kontynuowaliśmy tę znajomość.
Oboje mamy dużą łatwość komunikacji. On wrodzoną, a ja dodatkowo jeszcze zawodową.
Wydawało się wtedy, że mamy podobne poczucie humoru, a to chyba sprzyja znajomościom najbardziej.
Najważniejsze chyba jednak było to, że oboje mieliśmy zdrowy dystans do tej znajomości, wtedy jeszcze tylko dobre koleżeństwo bez żadnych podtekstów.
I nie mniej ważne, nikomu nie kradliśmy swojego czasu.
Co wiedzieliśmy wtedy o sobie?
Szymon wiedział, że od kilku lat jestem rozwiedziona.
W moim przypadku klasyczny przypadek rozwodowy.
Mam dwóch synów. Mam swoją pracę-pasję.
Do niedawna byłam przez kilka lat menadżerem oddziału w firmie ubezpieczeniowej, od niedawna prowadzę z koleżanką galerię i realizuję zlecenia szkoleniowe.
Natomiast ja wiedziałam, że Szymon od kilku lat pracuje za granicą, najpierw budowy w Niemczech, teraz Szwecja, że jego małżeństwo również nie przetrwało – jak to określił wtedy – nie było szczególnego powodu, po prostu wszystko wygasło.
Wiedziałam, że ma córkę, oczko w głowie, która razem z matką mieszka w Gdyni.