jak żyć po śmierci jedynego dziecka ?

http://www.stratadziecka.pl

W Gdyni jest grupa wsparcia Nagle Sami: http://naglesami.org.pl/
Ta fundacja oferuję też pomoc psychologiczna i duchowa przez Skype, telefon, e-mail.

Ja jestem z Warszawy i chodzę na terapię grupową i indywidualną w poradni Psychologgia Plus. To naprawdę pomaga. Śmierć dziecka to najgorsza rzecz, jaka może zdarzyć się rodzicom. Przed rozpoczęciem terapii myślałam, że po prostu umrę. Polecam rodzicom szukać wsparcia, rozmawiać, nie zamykać się. Mi terapia pomogła. Pamiętajcie też, że trzeba przeżyć swoją żałobę. Nie zamykajcie się na swój smutek. Jeżeli nie dacie sobie naprawdę go poczuć, nigdy nie będziecie wolni.

Tak. Masz rację. Żałobę trzeba przeżyć ale nie kazdy chce isć na terapię. To bardzo trudne.

Nic

Też straciłam synka rana w sercu pozostaje na zawsze.Czas przyniesie ukojenie,ale nie zapomnienie.Minęło wiele lat ,a ja wciąż za nim tęsknię.Wyrazy współczucia

Czy wiesz co było przyczyną ? Mój syn 25 lat umarł 26 marca 2022r Nagle, do tej pory nic nie wiem .Nie potrafię bez niego żyć !!! Codziennie proszę go by zabrał mnie do siebie , obmyślam plany samobójstwa Jedna rzecz która mnie jeszcze trzyma to chce wiedzieć co się stało .Znaleziono go w domu w łóżku martwego a wcześnie pisał ze idzie spać

Jeżeli faktycznie masz myśli samobójcze to szukaj wsparcia, chociażby zadzwoń tu 800 70 2222
Nie rób tego, na pewno masz dla kogo żyć.

Nie mam , zostałam sama .On był moim światłem , Nie widzę żadnego powodu do życia .Chce być tylko z nim .Już nic nie jest ważne

Proszę pamiętać o tym,że syn czeka na Panią w niebie. A samobójcy nie mogą iść do nieba

... mysl, że nasza najukochansza Coreczka gdzies na nas czeka trzyma nas przy życiu..5.7.22 miną 2 lata...są dni,że daje radę, ale więcej jest tych, w których serce wali, nic się nie chce..krzyczysz w duszy i nie wiesz co że soba zrobić...24 godz.na dobę mam Ja w głowie...jedyne ,za co jestem Bogu wdzięczna to to...ze sni mi się co noc...cały dzień czekam,żeby iść spać...

Łatwo mówić, trudniej zrealizować. Życie bez jedynego dziecka nie ma sensu, choć ksiądz jeden, drugi, trzeci straszy piekłem po śmierci samobójczej. Nie umiem żyć bez mojej Córeczki. Miałam tylko ją i miałyśmy plany na szczęśliwe wreszcie życie, które teraz bez mego Skarba nie ma sensu. Więc doskonale rozumiem osoby, które mają myśli samobójcze. Serce tak boli z tęsknoty za Córeczką, że nikt tego nie zrozumie.

Ksiądz to tylko zawód i moim zdaniem nie ma prawa takich życzy mówić bo sam tego nie przeżył i nigdy nie poczuje matki po utracie dziecka

Musi Pani odnaleźć sens życia. Wszędzie trąbią, że brakuje wolontariuszy przy opiece nad małymi dziećmi porzuconymi przez rodziców, które jeszcze czekają na adopcję. A może nigdy się nie doczekają. Personel robi co może, ale zawsze to za mało. Dla takich maluszków Pani ciepło było by bezcenne, a może i Pani pomoże ukoić choć trochę cierpienie. A może inny rodzaj aktywności, cokolwiek, aby nie siedzieć w 4 ścianach z głową całą wypchaną złymi myślami.

Witam Cie serdecznie bardzo dobrze rozumie Twoja sytuacje ja również straciłam syna w styczniu tego roku miał zaledwie 14 lat obudził się rano zjadł ze mną śniadanie pojechałam na pół godziny na zakupy a wróciwszy znalazłam go martwego w swoim pokoju bez przyczyny ktoś go zabrał pytanie tylko dlaczego młody zdrowy chłopak miał całe życie przed sobą moje życie odeszło razem z nim

Ja straciłam syna w wypadku w pracy 8 miesięcy temu. Miał 23 lata. Życie bez niego jest koszmarem. Nie widzę przyszłości. Odsunęłam się od ludzi i tak jest lepiej. Nie mogłam słuchać tych dobrych rad.

Straciłam syna około 3 miesięcy temu, dopiero co skończył 20 lat, jestem jedną krwawiącą raną, część mnie umarła wraz z nim. Tak zwani normalni ludzie i normalne rodziny frustrują mnie bardzo, jestem sama i nic już tego nie zmieni. Utulam Panią w matczynym żalu.

Rozumiem Panią doskonale... moja ukochana córeczka zmarła w maju 2023 i nie wiadomo dlaczego. Zgasła przy mnie, a wraz z nią ja. Nie umiem beż niej żyć, nie widzę sensu życia :( mam drugie dziecko, ale wewnątrz tak bardzo cierpię, że nie potrafię się skupić na drugim dziecku. To jest koszmar, który nigdy nie minie...