Re: nie radzę sobie - dużo krzyczę na dziecko
Moja matka - patrząc wstecz - była beznadziejną matką, krzyczała,biła, wręcz sie nade mną znęcała...i psychicznie i fizycznie.Tyle razy stosowała w stosunku do mnie szantaż emocjonalny, robila mi...
rozwiń
Moja matka - patrząc wstecz - była beznadziejną matką, krzyczała,biła, wręcz sie nade mną znęcała...i psychicznie i fizycznie.Tyle razy stosowała w stosunku do mnie szantaż emocjonalny, robila mi zwykłe świństwa... i nigdy nie widzialam, zeby miala wyrzuty sumienia... nigdy nie przyszla i nie przeprosila, nigdy nie płakala bo np. miala wyrzuty kiedy uderzyla mnie drewniakiem w głowe... więc moje drogie o czym tu mowa, macie wyrzuty sumienia z powodu oczywistych spraw, i sam fakt ze macie te wyrzytu sumienia sprawia ze jestescie dobrymi matkami!!! Moja matka była wielokrotnie sadystką, i ja kiedy bylam w ciazy strasznie sie balam ze bede taka jak ona... ale nie jestem, i cale szczescie :-) a teraz ona odgrywa dobrą babcię i zwraca mi uwage kiedy ja trace cierpliwosc do moich dzieci... czysta hipokryzja!
==
Wcale nie hipokryzja. Podejrzewam, iż Twoja matka po prostu nawet nie wiedziała, że robi źle. Umiejętności bycia rodzicem nie nabywa się automatyczne wraz z urodzeniem dziecka. Tego, podobnie jak i wszystkiego innego, też trzeba się uczyć. Poza tym najtrudniej jest być krytycznym w stosunku do samego siebie.
Podam na przykładzie:
Ostatnio oglądałam nagranie wesela mojej koleżanki sprzed 10 lat. Razem z nią. Kamera zarejestrowała fragment jak ciągle pouczała męża przy stole, że ma siedzieć prosto, nie nakładać tyle itd. (serio).
W pewnym momencie koleżanka mówi do mnie: ja naprawdę się tak koszmarnie zachowywałam?
Odpowiedziałam jej, że tak i na dodatek nadal Ci się to zdarza. Ale nie zwracasz na to sama uwagi, więc nie wiesz co robisz źle.
Myślę, że po części tak też było z Twoją mamą.
Smutne, że w Tobie jest wciąż o to żal. Spróbuj jej wybaczyć.
W końcu nigdy nie wiesz co o Tobie napisze Twoje dziecko za kilkadziesiąt lat na jakimś forum ;)
zobacz wątek
