Otóż nagle, zupełnie znikąd pojawił się pomysł że każdy, nawet największy pasztet świata przestaje być nieszczęśliwym samotnikiem, a staje się singlem. brzmi ładnie? Ładnie. No to lecimy dalej....
rozwiń
Otóż nagle, zupełnie znikąd pojawił się pomysł że każdy, nawet największy pasztet świata przestaje być nieszczęśliwym samotnikiem, a staje się singlem. brzmi ładnie? Ładnie. No to lecimy dalej. Mamy już fajnie brzmiącą, chwytną nazwę, w sam raz na ewentualny podrywik. Wciąz pozostaje w mózgu poczucie pustki wywoływane myślą ""jestem słaby bo wciąż nie mam d*py"". Jak możnaby to wyeliminować?
Już wiem! Każy singiel jest singlem z wyboru. jest już lepiej, pewność siebie zaszczepiona, można jeszcze tylko wylansować się na coś a'la pedałek i na tym gruncie wyrastają nam dziwne typy- na przykład lebioda wyrywająca wszystko co się rusza, no ale że jest Signlem- nie może się angażować (broń Boże, bo mógłby się rozpaść). Więc odgrywa jakąś średnio udaną hybrydę dr. Housa i Hanka Moody'ego i kładzie łapy na wszystkim co z lansem zwiazane. Wokół siebie mam takich z pięciu. Każdy zadeklarowany singiel.
Do czego zmierzam- dla mnie bycie singlem z wyboru w prostej linii wiąze się ze sprinterską poligamią (chłop prosty by powiedział- poruchać trzeba), którą tępie niemalże tak samo zajadle jak otyłość.
U kobiet formy singlowania które spotkałem ograniczały się do usprawiedliwiania największych stolców które zrobiły tym, że 'nie przemyslalam, bo sie nie angazuje', a następnie bieganiem do mnie i przepraszaniem. ;P
Ogólnie to mam miliard myśli na ten temat, nie chce mi się pisac kolosalnego posta, ale temat jest mi bliski. Pomysły na jakieś g*wniane ukrywanie emocji (a one przecież są DOBRE) które płyną wraz z prądem zachodniego modernizmu są mi obce.
Taa, ja po prostu lubie ludzi pozostających w związkach, albo chociaż takich którzy dla zasady przed nimi nie uciekają. Co do fermonow to miałem dwa takie zapachy, mianowicie Love Desire oraz pheromone essence, obecnie co jakiś czas używam
zobacz wątek
