Zapraszam na łąki pod łukoilem.
Fantastycznie-natychmiastowo spełzła z nieba mgła.
Zatopiła swym gęstym mlekiem
do połowy dziki drzewostan rosnący na żyznym torfie.
Wizualnie bajka.
Jeszcze rośnie w górę skubana, ale ja wiem, dobrze ją znam,
za parę godzin opadnie, upadnie w glebę.
Za mgłą - co słabo widać (patrząc od ul. Morskiej) za nasypem kolejowym,
śpią zmęczone składy skm,
tuląc się w objęciach opustoszałego i zapomnianego
terenu lokomotywowni cisowskiej.
Światła reflektorów/oczu są tam czerwone
znaczy chrapią w najlepsze - niech śpią, nie jedno widziały, niejeden bezdomny śni ten sam sen.


"Niektóre rzeczy są dokładnie tym, czym są, i niczym innym."

Charles Bukowski.