wieczorny niebywały przebłysk istnienia

zacumowałam pokornie
między ciszą
a twoim oddechem
na chwilę
sumaryczne myśli
zjadają formę
rytmicznych pragnień
buzujących pod czaszką

zgodnie z natury tchnieniem
głęboki smak
dodaje sił witalnych
na krótką chwilę
zegary stają
gra zmysłów zanika
a pod powiekami
błękit z granatem

znów
byłam twoim istnieniem