SOBOTA 29 MAJA 2010 -Relacja Agniuszki :)

No dobra , to zacznę od początku….
Dawno , dawno temu…. Żartuje :P

Wszystko zaczęło się już w piątek z samego rana, kiedy to pojechaliśmy rano razem do Kościołka by przystąpić do sakramentu spowiedzi świętej.W tym momencie poczułam , że to już tuż tuż…:)Dalej było trochę bieganiny, trzeba było po przewozić wszystkie rzeczy na salę. Dokupić , czego jeszcze brakowało...Wieczorem , ponieważ nie chcieliśmy tłuczenia butelek , poszliśmy ze znajomymi na piffko, później na dłuższy spacer. Dostawialiśmy smsy od znajomych czy się denerwujemy , a my… w pełni zrelaksowani :)
SOBOTA:) Nasz dzień

Nie chce tutaj opisywać przygotowań, co i o której robiliśmy …. NIE… bo to dla przecież mało istotne.
W tym dniu byłam wyjątkowo spokojna , mój mąż również.Ja uspokajałam rodziców, świadkową , siostrę.O godzinie 15 przyjechał mój przystojniak, zrobiliśmy sobie kilka zdjęć, później mieliśmy błogosławieństwo, podziękowania dla naszych Rodziców
Pojechaliśmy do Kościoła, byliśmy chyba pierwsi w Kościele. Czekaliśmy pod chórem , nasi goście zaczeli się zjeżdżać… wtedy zaczęliśmy się troche denerwować.
Dzwony wybiły. Z ołtarza w naszą stronę ruszyli ministranci oraz naszych dwóch wspaniałych księży.
Ks. Widząc nas pod chórem sam się wzruszył. Przywitaliśmy się z nimi , ucałowaliśmy relikwię. Wszyscy razem ruszyliśmy do Ołtarza. To był chyba najbardziej stresujący moment, gdy idziesz i wszyscy mają wzrok skierowany na Was.. Po drodze zjadłam cały błyszczyk .. ale to nie ważne i….. cały stres minął… TAK TAK Minął…
Kazanie wygłosił nasz przyjaciel, ksiądz .Który tak się wzruszył , ze zaniemówił na 4 minuty chyba , aż mu łezki poleciały
a ja… starałam powstrzymać się od łez… łez szcześcia.(bo to dzięki Niemu jesteśmy razem).
Cała Msza była bardzo uroczysta, zespół Duo Kruk spisał się na medal.
Podczas przysięgi , nakładania obrączek uśmiech sam wychodził na zewnątrz.

No i stało się jesteśmy już mężem i żoną:)Na dobre i na złe
Wesele odbyło się w Dzikim Winie w Redzie, z czystym sumieniem mogę polecić tę restaurację. Sala bardzo elegancka, kelnerzy spisali się na 6. Goście zachwyceni my z resztą też.
Pierwszy taniec…. Cieszę się , że nie poszliśmy do żadnej szkoły tańca, nie stresowaliśmy się krokami. Byliśmy skupieni na sobie
Zabawa była bardzo udana, nasze ciotki, wujkowie .Ludzie starsi i młodsi tańczyli macarene,zorbe.
Nie wiem co mam jeszcze napisać, bo cały czas to przeżywam.
PS. Zdjęcia prześle na mejla. Jeśli ktoś będzie w ogóle zainteresowany ;P ;))