Jak to naprawdę jest być mamą ??

Emenems - dasz radę, uwierz :) Na nic rady koleżanek bo każdy ustala rytm dnia do własnych potrzeb. Ja cały czas się dziwię, skąd przekonanie, że kobieta w połogu to zaniedbana baba, z tłustymi włosami, niemyjąca się od tygodnia bo nie ma kiedy? No skąd? Przecież dziecko, nawet jeśli karmione naturalnie nie wisi na cycu 24h/7dni na tydzień. A mycie głowy nie zajmuje przecież 2h! Wiadomo, wszystko ustala się pod dziecko. Ale nie umyjesz się o 8 jak zawsze, to umyjesz się o 9 :) Wszystko da się zrobić. I moje zdanie - nawet więcej da się zrobić przy takim niemowlaku niż przy 2latku :) Moja niestety bardzo do mnie przywiązana więc niektóre rzeczy mogę zrobić dopiero jak zaśnie. Ale np. odkurzanie to dla 2latka wielka frajda :) I pięknie któraś z Was napisała o wypowiedzi teściowej (przepraszam - nie zapamiętałam nicku) - biorę sobie do serca :)

Emenems dasz rade ;) ja mam podobnie jak Ty,ale od dwoch lat niecalych - dom i maz ;p tyle,ze staram sie znalezc cos dla siebie.Maluje, czytam to moj swiat, gdzie mam cos dla siebie.Moze postaraj sie cos dla siebie znalezc ;) pOwodzenia,bo ni ejest to latwe.

No jakoś to będzie, na pewno. ja to mam taki wentyl bezpieczeństwa psychicznego, chociaż wiadomo że każde dziecko inne,ale moj maż ma córkę z którą spędzał całe dnie i się zajmował przez pierwsze dwa lata jej życia, aczkolwiek sam mówi, że jego córka była bardzo spokojnym dzieckiem bez kolek itp.

Co do dwulatków się zgodzię, mam siostrzenicę 3letnią, mama się nią zajmuje i mowi ze więcej robiła jak ją wsadziła w krzesełko czy do wózka itp. a teraz z oka na minutę nie może spuścic bo ostatnio podlewała kwiatki z własnej inicjatywy....wyboraźcie sobie jak wyglądał dywan :D

z drugiej strony takie dziecko powie jak mu cos jest nie tak czy cos chce a z takim "mute" dzieckiem to loteria :P

no i jeszcze jedno....te kupy...wiem ze przesadzam, ale jak pomysle o przewijaniu to masakra....moja siostrzenica wie ze ja zrobię wszystko ale kupy nie znoszę, i ostatnio poszła na nocnik, usiadła (siada sama na nocnik, tylko woła jak kończy) i powiedziała ze tylko na siku idzie, ja ide do łazienki i pytam co tam tak śmierdzi a ona na to " tjoche Cie ciocia oszukałam, bo wiem że ty kupy nie lubisz " hahahahahha

z kupami własnego dziecka jest inaczej ;) hehehehe :D a zobaczysz, jak potrafią cieszyć ;)

chociaż w tej chwili jak mój Młody (robiący już "normalną" kupę jak dorosły) postanowi załatwić się do nocnika zamiast toalety, to nie jestem w stanie opanować odruchu wymiotnego ;P jak był mniejszy i robił do pieluchy jakoś nie miałam z tym problemu :]

Emenems- idac tym torem myslenia, nie powinnaś też wychodzić za mąż- zakładam,że Twój mąz tez się załatwia, wymiotuje itd- jak zachoruje albo zapije i trzeba bedzie się nim zając, to też uciekniesz w popłochu? Jestes wsciekła jak ma grupe zoładkową bo paznokci nie mozesz pomalować w tym czasie? Wiadomo,ze to nie jest miłe,ale w zyciu zdarzaja sie rozne sytuacje No sorry, kazdy ma obawy w kwestii dziecka i jest to normalne,ale Ty masz na swoim punkcie jakiegoś fioła, widac to w kazdym Twoim poście. Nie masz już 20 lat, z wygladu( wybacz) jestes bardzo przecietna, nikt nawet nie zauwazy jak jednego dnia nie podmalujesz oka, wierz mi. Przemysl powaznie jeszcze te decyzje, bo moim skromnym zdaniem nie jestes gotowa na spojrzenie troszke dalej poza czubek swojego nosa.

Lili - no mam 30 lat :) co do picia mój mąż nie pije wogóle tym bardziej nie upija się, ale to na marginesie.
I wiesz, to nie chodzi o nie widzenie nic poza czubkiem swojego nosa, ani o to że uważam się za boginię (wręcz przeciwnie ale to inny temat) jak pisałam wyżej, chodzi mi o moje samopoczucie a nie o to czy ktoś mnie zobaczy w nie umytych włosach, tylko że ja się czuję z tym źle i nic na to nie poradze- od zawsze myję głowę raz albo dwa dziennie, mam swoje fobie i "kotki" jak to się mówi i taka już jestem.

Co nie oznacza, że będę złą matką i będę myślec tylko o sobie, mówię tu (już to podkreślałam) o wielu obawach które kłębią się w głowie, o tym jak widzę świat teraz - jak mam przewidziec jaki będę miała obraz świata przez pryzmat dziecka skoro go nie mam póki co ?

Paznokci nei maluje - bo musiałabym malowac codzinnie na nowo, wkurzają mnie już jednodniowe paznokcie. (tak na marginesie)

I oczywiście że mężem się zajmuję jak jest chory, dbam o dom, dbam o meża bo tym się zajmuję od kilku lat - to znam i nie jest dla mnie czymś dziwnym czy obcym - nie mam dziecka więc mam obawy, skad mam wiedziec jak to będzie ?

Wybacz mi, ale nie mam takiej wyboraźni, żeby wyobrazic sobie moje zycie z dzieckiem - zawsze co nieznane wzbudza wiele obaw, często niepotrzebnych i szybko mijają jak już następuje dana sytuacja.

Ze mną jest o tyle gorzej, ze ja z tych starających się co im nie wychodzi więc im dłużej to wszsytko trwa tym wiecej myśli przychodzi do głowy

Czytam tak to co pisze emenems i stwierdzam że nieststy ale nie dojrzała do macierzyństwa to co pisze jest śmeszne ,,żle się czuje jak sie nie nabalsamuje rano ,,itp.... niestety powiedzmy sobie szczerze przy dziecku na samym początku może byc z tym kłopot później to kwestia organizacji :) Ale to co ona pisze mnie zaskoczyło tzn.że nic tylko siedziec i pachnieć ? Zostawiam dalej to bez komentarza.

Tak dla wyjaśnienia sama jestem aktywnie zawodową mamą 3 latki pamiętam jak na początku było do dziś nieraz nie miałam czasu koło siebie zroić ale 2/3 tyg.kwestia dobrej organizacji i na wszystko mozna było znaleść choć chwilkę czasu nawet dla siebie :) ja wiem że może łatwo się to pisze z perspektywy czasu ale jestem przekonana że każda matka w pewnym momencie zorganizuje sobie tak czas że będzie to z korzyścią dla dziecka męża i dla nas samych są matki które mają przecież i dwójke i trójke dzieci i dają rade zawsze je podziwiam jak patrzę na moją twórcze i strasznie energiczne dziecię :)))

Może ty po prostu za dużo myślisz, Emenems?
Przestań się zadręczać i tworzyć sobie problemy.
Ja wiem że z dzieckiem nie będzie lekko ale też nie męczę się pytaniami jak sobie dam radę. Pamiętam, jak mąż pewnego dnia był chory i zwymiotował na podłogę. Posprzątałam wszystko, bez mrugnięcia okiem, chociaż wcześniej nawet po psie nie mogłam sprzątnąć bo na samą myśl było mi nie dobrze. I myślę, że podobnie będzie z dzieckiem. Po prostu i tak nie będę miała głowy do tego, by się czymś brzydzić albo myśleć o tym, czy jestem umalowana, nabalsamowana czy nie. Inne rzeczy będą ważniejsze.

nie no ogólnie masz rację ! nigdy nie zaprzeczałam ze za duzo mysle bo mam za duzo czasu, wiem jak wyglądało moje zycie w gdańsku i iwem ze ostatnią rzeczą o której bym chciała myslec to pierdoły tego typu bo czasu nie mialam najnromalniej,

Ale mówcie co chcecie,z jednym się tylko nie zgodzię millani, tak to we wszsytkim masz rację - przez dziecko nie chcę zaniedbac ani męża ani siebie - dlatego moze tak wszystko mnie przeraża, bo chcę wszystko żeby było ogarnięte, dziecko mąż i ja :)

A mi przeszkadza to ze nie moge podrozowac tak jak kiedys. Spontanicznie bez zmartwien.Raz pociagiem, raz samolotem czasem 20 godzin autobusem. Sama nie wyjade bo wyrzuty sumienia by mnie zjadly a z dzieckiem to juz nie to samo...Nie ma tego luzu poczynajac od trudow podrozy do wieczornego przesiadywania w hotelowym pokoju bo dzidzia spi. To jest to czego najbardziej mi brakuje, poczucia ze wszytko zalezy tylko odemnie... Brakuje mi tego i to jedyne cierpienie jakie mnie dotyka. Cala reszta typu zmeczenie czy brak czasu mnie nie dotycza radze sobie z tym swietnie i kazdy moze.

Ale dlaczego myślisz, że ja chcę siebie bądź męża zaniedbywać?
Tak jak ktoś pisał wcześniej, jeśli nie zdążę umyć się o 8, bo dziecko będzie płakać, to umyję się o 9, jak zaśnie. Jak nie o 9, to o 10, albo jak wróci z pracy mąż. A i tak zobaczymy w praktyce, jak wszystko wyjdzie. Póki co, jestem elastyczna i nie nastawiam się na nic, i myślę że tak jest najlepiej, bo każde dziecko i każda sytuacja jest inna.

Znajdź sobie jakieś zajęcie, to Ci głupie myśli odejdą:) Ugotuj coś dobrego albo poczytaj książkę:)

oj są chwile kiedy ma się ochote zwiać z domu na koniec świata i nie wrócic bo się człowiek czuje tak umeczony ze ma wszystkiego dosc...ale to nie zmienia faktu ze kazdy uśmiech, każda nowa umiejetność dziecka to jest taka radosc ze sie o wszystkim zlym zapomina od razu. teskni sie czasem za byciem tylko we dwoje ale to sa chwile bo jak sie widzi to swoje dziecie to juz sie nie chce zamienic na nic innego:))Emenes chyba dobrze napisalam na poczatku nie masz czasu nawet pomyslec o balsamie bo przez pierwszy miesiac dwa uczysz sie nowego stylu zycia jak sie juz go nauczysz i chwile odetchniesz to potem uczysz sie znowu na nowo bo dziecko znowu sie przestawia np na inne godziny spania jak juz lezy i gaworzy a potem zacznie raczkowac znowu uczysz sie ukladac tryb dnia na nowo bo juz nie mozesz robic jak do tej pory i tak jest przynajmniej przez pierwszy rok dwa ale czasu starcza na wszystko...ja nie raz wyskakiwalam z podprysznica bo maly sie darl a bylam zupelnie sama bo maz jak wyjezdza to na miesiac dwa. takze mozna sobie poradzic jak sie chce i wtedy nabalsamowanie to naprawde najmniejszy problem he:)

Emenems pomysl, ze gdyby Twoja mama myślała tak jak Ty, to nie byłoby Cie na tym świecie ;););)

Ja mam i mamę i teściowa ale od samego początku byłam sama, bo dawalam radę i nie było mi potrzebne, zeby mama zajęła się małym...kupujesz kolyske na koleczkach i jedziesz z dzieciatkiem do łazienki i wszystko możesz zrobić...takze dla chcacego nic trudnego.. A umyte włosy czy makijaż...wierz mi, ze na początku nie będziesz miała nawet tego w głowie bo nic poza małym cudem nie będziesz widziała :)

Przeczytałam ten wątek i cieszę się, że nie jestem osamotniona w moich macierzyńskich odczuciach.
Mam dwoje dzieci, od prawie dziesięciu lat, a nadal stan macierzyństwa wywołuje we mnie wiele skrajnych emocji. Wiele razy zastanawiałam się jak to jest, że z jednej strony jestem szczęśliwa, że mam wspaniałe dzieci, a z drugiej strony czuję ogromny ciężar - ciężar odpowiedzialności za drugiego człowieka, troski "strachu" o dziecko, brak swobody w działaniu. Wiem, że dzieci wynagradzają wszystko ale muszę przyznać, że pogodzenie swojego świata ze światem bliskich jest często trudne, w emocjach, oczekiwaniach, planach.
Na szczęście, póki co patrzę w przyszłość jasno i mam nadzieję, że jak dzieci podrosną będzie mi łatwiej. Mam nadzieję.

emenems:
a może Ty się po prostu nie nadajesz do macierzyństwa? Nie chcę Cię tu w żaden sposób urazić, ale przecież nie każda kobieta musi być matką. Można się spełnić w inny sposób.

ja chcę mieć dziecko, inaczej bym sie nie starała przeciez. no jeżeli chodzi o zabicie czasu to mi nei przeszkadza tryb zycia jaki prowadze, nie musze sobie dodatkowo szukac zajęcia - jest to o czym marzylam zyjąc w PL, zeby meic jedna prace, wychdozic z niej i o niej nei myslec, i miec wystarczająca pensję - i to mam. Aktualnie jestem na zwolnieniu 5ty tydzien to się już nudze nie powiem, przeczytałam wszystko co mam w domu, ciasta pieke co 3 dni bo maz powiedział stop ciastom codzinnie :D

A co do macierzyństwa - częsc z was nie rozumie, ze posiadanie obaw przed nieznanym nie przekresla ze chce się isc w to nieznane.

Coż, najwyżej zatrudnię opiekunkę, zaraz pewnie mnie zjedziecie, mam tylko nadzieje, ze posiadanie dzieci nie zrobi ze mnie mamuski i rzeczywiscie będzie tak ze zrezygnuje z kobiecosci na rzecz mamuśkowania. Dla mnie jedno nie wyklucza drugiego. I mam nadzieje że tak bedzie.

Wypowiadałam się juz w innych postach, nie znoszę miliona zdjec na poratalach spolecznosciowych swoich dzieci, robienia sobie awatara z dziecka czy nazwanie sie mamakarolinki itp. To wygląda jakby kobieta przestala byc kobietą a zaczela tylko matką

p.s. znam kobiey które takie nie są, które maja czas dla siebie, i wcale gorszymi matkami nie są od mamusiek

Co ma piernik do wiatraka? Piszesz, że masz 30 lat, a Twoje wypowiedzi są na poziomie 16latki... Nie sądzę aby wrzucanie zdjęć na fejsa, avatar w postaci dziecka powodował, że jestem mniej kobieca. Jeśli planujesz dziecko lepiej żebyś stała się bardziej elastyczna życiowo bo możesz dostać wielkiego kopa i straci na tym tylko Twoje dziecko. Może lepiej kup sobie psa?

Nie no emenems co post to ,,lepiej ,, Ja Cię proszę apeluję do Coebie Ty się zastanów nad tym czy naprawde chcesz mieć dziecko dla jego i Twojego dobra bo to co piszesz to aż mnie przeraża jeśli jakaś przyszła mama czyta Twoje posty to wprawisz ją w melancholie :(((( Przykre jest to co piszesz.