Jak to naprawdę jest być mamą ??

To kto jest lepszą czy gorszą matką nie nam oceniać na podstawie kilku obserwacji . Tego się chyba w ogóle nie da ocenić.

Ależ można być zadbaną matką, pracującą, dodatkowo jeszcze się uczącą i znajdującą czas na własne zainteresowania - ale to głównie kwestia dobrej a nawet bardzo dobrej organizacji czasu plus - niestety - finansów.

A to że się starasz o dziecko wcale nie oznacza że do niego dorosłaś. Jak już wcześniej pisałaś - masz 30tkę i najczęściej w środowisku pojawia się presja na kobiety w tym wieku że już czas na dziecko. Większość to akceptuje, rodzi dzieci i jest z tym szczęśliwa, ale nie wszystkie.

Matko...tylko nie zwierzęta w domu...

Niestety zawsze jak pojawia się temat bycia matka i dzieci to jestem objeżdżana. Cóż, rożne są podejścia, moje wcale nie jest gorsze tylko jest inne. i tak, uwazam że kobiety które nazywaja się mamablablablalba nie mają swojego imienia tylko są mamuskami bez imion.
Ciekawe czy byłybyście wyrozumiałe jakby któraś nazywała sie zonamarcina bo analogia do męża już sie pojawiła

Emenems, nie czytałam wszystkiego, ale czytałam o kupach.



Mowię Ci - żaden problem. Ja nawet w ciąży będąc widziałam koleżankę, która przewija i rzygałam obrzydzeniem.



Teraz małe dziecko szwagierki mnie brzydzi jak się "o****" ;-) ale u własnego dzieciaka to zupełnie co innego. To tylko zadanie do wykonania, najprostsze z możliwych. A zdrowa i regularna to prawdziwa (serio) radość :] Durnowato to brzmi, ale taka prawda :p



Zresztą mój suwaczek wskazuje, że każdy może być z kupką za pan brat :p

Jasne...

Każda tak mówi...ja tez nigdy nie byłam z tych co slinia się na widok małych pulchnych bobaskow, nigdy nie rozumialam mam, które tylko o dziecku potrafią gadać godzinami... Teraz sama się często łapie na tym, ze potrafię mężowi przez 2 godziny w łóżku opowiadać z zapałem co synuch robił kiedy on był w pracy...a mojej mamie potrafię zadzwonić w ciagu dnia z pitolem, ze mały zrobił siku na nocnik...nie jestem Mamuska, dmuchajaca i huhajaca na swoje dziecko ale to jest tak naturalne, ze nie jesteś w stanie nad tym panować...czy mi złe z tym? Nie... Ja lubię być mama ;)

http://m.youtube.com/watch?v=2XDmimpyhRA

Link dla malusieńki w poście wyżej ;);););)

Mamusiek miało być ;)

Dlaczego w melancholie ?? to jest moje zdanie i moje odczucia, jak ktoś ma inne i sie dobrze z nimi czuje to czemu ma być melancholijny ?

Co innego jakbym pisała mając dzieci stwierdzając fakt już zaistniały, może to i by mogło przyszle mamy zasmucic. A jak mówie, nie mam pojęcia co to znaczy mieć dziecko i póki co takie obawy są koło mnie. Inne laski kupuja łóżeczka, spioszki i tak spędzaja czas planując dziecko, a ja tak. jestem po prostu moze inna ale nie bede na siłe udawac kogos kim nie jestem.

Ja na jednej stronie w sieci login Żona:D

* mam mi zjadło:)
A z tego co pamiętam, to i na tym forum są panie o loginie przyszłażona, itd:)

karolla - nic nie widze złego w opowiadaniu męzowi czy mamie ! to najblzsze dziecku osoby, więc na pewno ochoczo tego słuchają i to jest ok. Ja sama uwielbiam godzinami słuchac o mojej siostrzenicy, sama dzownie i sie codzinnie pytam jak tam co tam itp. Chociaz to nei moje dziecko to i tak jestem zachwycona (tak tak, potrafię miec uczucia do dzieci) ale spuchanie wlasnej osobowsci na rzecz dziecka to jest neizrozumiałe dla mnie. Rezygnowanie ze wszystkiego co się kocha i lubi?? to jaki obraz swiata dziecku sie przekaze? przeciez z dzieckiem i mozna wyjechac, i mozna skonczyc studia i można rozwijac się zawodowo...każda na pewno zna z was takich rodziców. Kolega z 10 miesięczna corke w gory pojechał, zaopatrzył się w specjalne stelaże nosidełka dla dziecka i z żona jak co roku pojechali w góry, bo jezdza co roku...

no ja tego nie rozumiem, to że nie zmieniłam nazwiska po slubie to też zaraz sie dowiem jest egoistyczne z mojej strony. a mnie się podoba moje, 30 lat je mam i nie widzę powodu zeby zmieniac i nie powoduje to że jestem gorszym gatunkiem zony, tak samo pewnie będe przeciętna matką nie gorszą nie super mamą tylko mamą swojego dziecka, ale zanim zostanę mamą tez kimś jestem i chcę tym kimś pozostac, by moje dziecko znało mnie taka jaką jestem, nawet jeżeli mam mentalnośc 16-latki

z byciem mamą jest chyba jak z chodzeniem na pielgrzymki - jakbym miała odpowiedziec na pytania jak jest to nie jest to zachęcajace - chodzi się do 50 km dziennie, wstaje się o 4 rano, codzinnie msza, codzinnie rózaniec, codzinnie koronka, piosenki religijne się spiewa cały dzien, apele wieczorem, spanie w stodołach i u obcych ludzi ( a ludzie są napraaaawde rózni) pęcherze na nogach, kontuzje kostek, kolan, stopy się leczy jeszcze kilka tygodni po przyjeździe - zero makijażu, zero fryzury, jak lunie to lunie...itp....itd...a i tak jest zarąbiście ;D

No i gdzie tu logika ? nie ma, kto na pielgrzymce nie był to nie zrozumie tego klimatu - więc myslę ze z matkowaniem jest dokladnie tak samo. A na pielgrzymce bylam 7 razy. Za każdym razem doskonale wiedzialam w co się pakuje... :)

ja tylko nie rozumiem, czemu Ty uważasz, że wszystkie matki spychają własną osobowość na rzecz dziecka? Ja znam sporo matek z dziećmi. Ani jedna nie zepchnęła swojej osobowości na rzecz dziecka i nie zrezygnowała z tego, co lubi i kocha- po prostu zakres tego, co lubi i kocha się poszerzył.
Zresztą sama autorka wątku wspomniała, że widzi same zadbane i uśmiechnięte kobiety z wózkami. Czy to jest spychanie swojej osobowości na rzecz dziecka?

no przecież same piszecie że nie mozna już wielu rzeczy że załuje że tego ni robię i tego...stad ten wniosek

emenems:
a jakie znaczenie mają nicki innych kobiet w stosunku o Twojego macierzyństwa. sSkoro im to odpowiada to ich sprawa.
Jak sama piszesz są ludzie którzy godzą rodzicielstwo i swoje pasje i są szczęśliwi - więc wiesz że się tak da.
Są też tacy którzy poświęcają się zupełnie dziecku i - co ciekawe - też są z tym szczęśliwi - ich wybór.
Ty sama przecież zadecydujesz jaką będziesz matką - tzn jak rozdysponujesz swój czas.

Ja nie mam zamiaru Cie potępiać czy udzielać rad...bo sama się cały czas uczę jak być mama.. Nie ma gotowej recepty na życie... Popełniam masę błędów jako matka czy jako żona..ale dzięki temu idę dalej silniejsza. Ja mogę ci tylko opowiedzieć moja mała historie życia, ale ty sama i tak zrobis jak będziesz uważała... Piszesz o tym, ze kobiety się zatracaja w bycia matka...jasne..bo to trochę jak usprawiedliwienie...mam dziecko to mi wolno...ja sama często korzystam z tej wymowki...piszesz o obawach...jasne kto ich nie miał... Piszesz o dbaniu o siebie...a która by nie chciała wyglądać po ciąży jak modelka... Podróże..? Czemu nie? Znam kolesie który jest żeglarzem i z 8 miesięcznym dzieckiem płynęli na Kubę jachtem... Życie jest by zyc! To moje motto... Dziecko to masa wyrzeczeń.. Masa nieprzespanych nocy... Ciężkich chwil...ale dopóki sama nie weźmiesz w ramiona tego małego brzdaca nigdy nie zrozumiesz co czuje kobieta, która w jednej chwili z dziewczynki staje się kobieta i matka. Ja nie mam zamiaru Cie przekonywać..broń Boże... To trochę jak któraś już tu pisała bilet w jedna stronę.. Ale możesz mi wierzyć, ze wież jaka łączy matkę z dzieckiem jest czymś pozaludzkim i czymś niepojetym... Czasem aż mnie to przeraża...ale tak jest... Instynkt to mało powiedziane... Jest cos miedzy nami czego nawet mój mąż nie rozumie... ;)

"z byciem mamą jest chyba jak z chodzeniem na pielgrzymki" ręce mi opadły. Głową muru nie przebiję. Kup sobie dracenę.

Emenems - chciałam zaproponować właśnie zebyś sobie kupiła szczeniaka, to dobre przygotowanie do dziecka :) Ale doczytałam że nie pochlebiasz trzymania zwierząt w domu? a mogę wiedzieć czemu? nie wiesz co tracisz :)
Co do Twojego podejścia, to nie myśl tak pesymistycznie. Często jest też takie przeświadczenie społeczeństwa że kobieta w ciązy jest brzydka, gruba, nie uczesana, ogólnie zaniedbana. A ja jestem zadbana i czesto widze śliczne przyszłe mamy :)

a przeczytalas calą wypowiedz ? uważam to za trafne prównanie, bo jak ktos z boku popatrzy to nic w tym fajnego nie ma, to trzeba przezyc zeby zrozumiec klimat jaki jest na pielgrzymce - to tak samo z dzieckiem, jak sie nie jest matką mozna tylko zgadywac jak to jest. Porownanie nadal uwazam za trafione.

Co do roslin...bo dracena to roslina? moj maz zajmuje się zielskiem w domu, mi by kaktus usechł.

Sorry, ale Twoje wypowiedzi są słabą prowokacją.
Proponuje wrócić do tematu.

Nie często jest tak, że bierzesz dziecko na ręcę i z stajesz się matką.

Do tego trzeba dojrzeć, nauczyć się być matką.

Ja dopiero chyba zaczynam być mamą. Teraz zaczynam czuć tą miłość do dziecka, zupełnie inną niż wszystkie - moja córka ma 2 lata i 9 m-cy.

O tym mało się mówi, że nie musisz czuć wybuchu miłości gdy położą Ci dziecko po porodzie na brzuchu.

Ja po porodzie, gdy dostałam córkę ryczałam, wszyscy myśleli, że ze wzruszenia, a ja ryczałam, bo nic nie czułam. NIC. Może poza wielkim szokiem i jakąć pustką. Byłam załamana.
Myślałam, że jestem złą matką, bo nie kocham swojego dziecka. Stan taki utrzymywał się długo.
Uczyłam się tej miłości i chyba już do niej dojrzałam.

Bycie matką to cholernie trudna sztuka. Żadna kobieta nie jest przygotowana na taką zmianę choćby nie wiem ile książek przeczytała i na ilu forach się udzielała.

Pamiętam jak wróciłam do domu ze szpitala, każda rzecz w domu od telewizora, po komputer, krzesła, łóżko, książki, wydawała mi się tak obca, nie moja. Masakra. Nie wiem z czego to wynikało, ale było okropne.

Nie da się niczego zaplanować, nie można postanawiać sobie, że będę taką matką albo taką, będę robić tak lub tak. Nie da się zaplanować, życie i tak to zweryfikuje, bo pojawienie się dziecka to rewolucja.

A takie planowanie i nastawianie się na coś, powoduje tylko frustracje i stres, gdy cos idzie nie tak jak sobie zaplanowałyśmy (bo zapewne tak będzie;) ).