dziecko boi się dziadka

myślę że trzeba przeczekać, moja córka też tak miała z czasem minęło. Bała się nie tylko osób ale i zabawek :P - np elektrycznej kolejki, i to w wieku 1,5 roczku.

Moja ma 1,5 roku i boi się swojej prababci tez jak ja widzi to wielki płacz i nie może się uspokoić!

Moja do 2 lat płakała na widok jednej ze swoich babć. No ale babcia się z nią w ogóle nie bawiła, nie rozmawiała, i otwarcie przyznawała że nie lubi takich dzieci. I bardzo rzadko się widywały.
Na szczęście teraz jest zupełnie inaczej. Córka dojrzała, babcia zmądrzała.

moja bała się mojej babci własnie jak tak miała ok 10 miesięcy a ze codziennie się widziały - moja mama zajmuje się córcią - to było to trochę kłopotliwe a babci było przykro ale dała sobie wytłumaczyc ze tak czasem jest i że potrzeba czasu aby przeszło, jak zjawiała się w zasiegu wzroku Lili to udawała że jej nie widzi, nie patrzyła na nią, nie mówiła do niej tylko "w przestrzeń" i po kilku tygodniach przeszło
moja rada - nic na siłę, wiem ze trudno Ci zaakceptować takie zachowanie ale to są emocje Twojego dziecka i ma ona do nich prawo, wspieraj ją, bądź obok, nie zmuszaj - nie sadzaj na kolanach, nie wciskaj na ręce itd ale też stwarzaj jak najwięcej okazji aby mała widziała dziadka

moze dziadek ma wąsy albo brodę ?? często dzieci się boją właśnie tego - mój syn tak miał ale z czasem się przezwyczaił wiadomo ..

Dzieci tak mają w tym wieku, przeczekać trzeba. Mój kuzyn tak reagował na mojego tatę ( a swojego chrzesnego ;)).
Wystarczyło, że widział przez okno i był ryk, nie musiał do domu wchodzić.
Nie miał wąsów, okularów a łysinę ;0 i na to stawialiśmy.

teraz jest ok.

Nie rób nic na siłę. Kiedyś samo się przekona. Mój syn też za bardzo dziadka nie tolerował - zresztą też inne dzieci go nie tolerowały, może dlatego, ze ma donośny głos. Im bardziej będziesz go zachęcać to będzie gorzej. Zauważyłam też, że dzieci (i zwierzęta tez :)) często wybierają ludzi, którzy nie zwracają na dziecko uwagi. Nie zapomne jak mój ładował się na kolana do mężów moich koleżanek, które nie miały dzieci - a faceci przerażeni bo nie wiedzieli jak postępować z takim dzieckiem. Za to moja teściowa latała za dzieckiek krok, w krok, nie dawała mu spokoju - on normalnie przed nią uciekał, bo miał jej dosyć.

Dziadek ma wąsy, jest łysawy i jest "dość sporych rozmiarów" może to dlatego :) Jako jedyny od początku nie narzucał się dziecku tylko spokojnie z boku siedział bo nie lubi takiego wariactwa i latania za niemowlakiem na siłę. No ale cóż każde dziecko jest inne i ma swoje upodobania. Próbowałam właśnie kłaść dziecko na kolana, dawać na ręce itd. ale macie racje to jeszcze gorzej skutkuje... Najlogiczniejsze wydaje się powolne przyswajanie :) tylko jak tu częściej widywać się z dziadkiem.. reszta babć i dziadków będzie zazdrosna...Moja mała to pierwsze dziecko w rodzinie i panuje ogólne szaleństwo, muszę pomyśleć nad rodzeństwem :)

ojj to na pewno te wąsy :-)

Ja tak reagowałam na swojego Chrzestnego ;) a jak już miałam kilka lat - to był to najlepszy, ukochany Wujek ;)

mój Młody(jak miał kilka-kilkanaście m-cy) przez wiele m-cy płakał jak tylko wchodził do Dziadków(moich Teściów)... Oni nie bardzo kwapili się do brania go na ręce, przytulania itd. Sami Go nie odwiedzali. Później wyrósł i do tej pory jeździ chętnie :)